Verlangen

Vrijzinnigen zijn mensen die zoeken, gedreven door een zeker verlangen. Verlangen naar verbinding met anderen, naar zin en naar troost. Ten diepste is dat een verlangen vanuit onze ziel.

Twee domeinen

Wij leven in twee domeinen of werkelijkheden: de ‘google-werkelijkheid’ van 1+1=2, van meten en wegen en van ‘wij zijn ons brein’, én de werkelijkheid van de ziel, van ‘God’, van mythen, symbolen en rituelen.
Die hebben ieder hun bestaansrecht. Maar we hebben de neiging die domeinen te verwarren en de ‘google-werkelijkheid’ te laten domineren. Dat gaat ten koste van de ziel en daarmee van ons diepste verlangen.

Ontgoocheling

Van Lunteren gaat uit van de gedachte, dat mensen die ten aanzien van hun geloof een ‘google-zoektocht’ maken tenslotte óf niets meer geloven óf zo ongeveer alles geloven. En in beide gevallen hebben zij zich ‘God’ afhandig laten maken. Met als mogelijk resultaat: ontgoochelde en depressieve mensen.

Verzet

Het is tijd om in verzet te komen en te ‘ontgoogelen’. Hoe? Door aandacht te geven aan de ziel en aan wat er op de bodem van onze ziel leeft.

Aanmelding: bureau@vrijzinnigen.nl

Aart van Lunteren

Op de AV 21 November 2015 kreeg Aart van Lunteren de prijs voor het vele werk dat hij heeft gedaan als docent en decaan aan de OVP, waar hij vele mensen vanuit de orthodoxie naar de vrijzinnigheid heeft geleid, met zachte hand en veel kunst en filosofie. Als theoloog en leraar, als muziek- en kunstliefhebber.
Aart was voorganger in Zeist, Hilversum, Baarn en Renkum, en decaan en docent aan het Opleidingsinstituut voor theologie, levensbeschouwing en geestelijke begeleiding in Vrijzinnig Perspectief (OVP).

Over de Opzoomerprijs

De eerste uitreiking van de prijs was is 1990 aan Gon Scholten-van Itterson, vervolgens kregen Pieter Smits, Harry Kuitert, Anne van der Meiden, Eginhard Meijerink en Tjeu van den Berk de prijs uitgereikt. Het bestuur van de vereniging reikt de prijs steeds uit aan iemand die zich bijzonder verdienstelijk heeft gemaakt voor de vrijzinnigheid in het algemeen. Iemand die in de voetsporen van Opzoomer de vrijzinnigheid met kunst en filosofie verbindt en verspreidt.

Wie was Opzoomer

Cornelis Willem Opzoomer, geboren in 1821 en overleden in 1892: wie kent hem nog?
De meesten van ons zullen van hem niet meer weten dan dat hij in 1870 ‘het Nederlandsche Protestantenbond’ oprichtte, de vereniging die een geestelijk tehuis wilde zijn voor wie zich in de orthodoxie van met name de Nederlandse Hervormde Kerk niet meer konden vinden.

In andere kringen zal men hem vooral als wijsgeer en jurist herinneren, als de man die al op 24-jarige leeftijd, hoogleraar werd in Utrecht en daar zijn geruchtmakende oratie hield. Geruchtmakend omdat het voor het eerst was, dat een oratie niet in het Latijn, maar in het Nederlands werd uitgesproken, én geruchtmakend vanwege het onderwerp: ‘De wijsbegeerte den mensch met zichzelven verzoenende’.
Hij was, alhoewel zelf geen theoloog, toch grondlegger van de Moderne Theologie in Nederland. Iemand als Allard Pierson was één van zijn leerlingen.

Opzoomer was een man die hechtte aan het wetenschappelijk bedrijf, maar die tegelijk in de wijsbegeerte de zintuiglijke waarneming, het zinnelijk gevoel en vooral het schoonheidsgevoel van groot belang achtte. Ja, de echte wijsbegeerte is kunst, en de echte wijsgeer een kunstenaar. En de hoogste kunst was voor Opzoomer de poëzie.

Naar deze Opzoomer, is de Opzoomerprijs genoemd.