Kribbig met kerst,

Mag je niet blij, maar ontevreden zijn met kerst? Ik herinner me van vroeger dat mijn jongste broertje toen hij een jaar of acht was vaak te hoge verwachtingen had. Gestresst en huilerig als het niet zo gezellig was als hij dacht dat het zou moeten zijn. Iedereen in de kamer en de kaarsjes aan, dat maakte de kerst goed voor hem. Een kind mag openlijk laten zien wat het voelt, volwassenen moeten eigenlijk altijd glimlachen met kerst. Een lach van geluk en dankbaarheid.

Mogen we nu in 2020 kribbig zijn omdat Kerst voor ons niet zo is als we het liefst zouden willen? Dat is een vraag die mij bezighoudt, dat thema kozen we dit jaar voor de kerst van Vrijzinnigen Nederland. Geen gezellige plaatjes, maar ontevreden kinderen en honden. Voor velen is de kerst niet zoals we verwachten, we proberen dankbaar te zijn met wat we wel hebben en zoeken driftig naar andere manieren van vieren.

Ja, we mogen best wel kribbig zijn, het is voor velen niet leuk. Ik heb mijn vader al een tijd niet gezien en iets meer dan een kopje koffie in de tuin zit er dit jaar ook niet in. Dat zal bij vele mensen zo zijn. Dat is even vervelend, maar we weten dat het volgend jaar weer anders zal zijn.

Kribbig zijn, niet om onszelf, maar om anderen?  Voor mensen die nooit de kerst krijgen die ze graag zouden willen? Dankbaarheid is geen kerstgedachte, dat hebben wij ervan gemaakt. De diepe kerstgedachte is dat er licht is in de duisternis. Dat de duisternis het licht niet overwint, dat er altijd een lichtpuntje is. Helaas niet voor iedereen.

Vrijzinnigen vragen aandacht voor iets dat schuurt met Kerst. In de verhalen van Ivo de Jong en Wouter Blokhuis beschrijven zij hun gedachten rond het thema. In de quotes en de foto’s laten we kribbige mensen en teksten zien.

We wensen jullie een mooi, ook een beetje kribbige kerst.

Wies Houweling