In onze beleving kent de bijbel maar één geboorteverhaal van Jezus,dat van Lucas: het verhaal van de engelen en de herders, dat altijd met kerst gelezen wordt. Maar de bijbel kent nog een geboorteverhaal, dat geheel anders luidt: dat van Mattheüs. Daarin gaat het om Oosterse astrologen die een ster zien verschijnen, waaruit zij afleiden dat er ergens een koning geboren moet zijn. Die ster voert hen westwaarts, naar Judea, en tenslotte via Jeruzalem naar Bethlehem.
Maar hoe kunnen die twee verhalen zo verschillen? Daarvoor moeten we weten dat een bijbels geboorteverhaal- het Oude Testament kent er een aantal (van Jakob en Ezau, van Mozes, Simson en Samuel)- bedoeld is om de betékenis te schetsen van het leven van de betrokkene.
Zo’n verhaal kan dus ook pas na diens leven geschreven worden. De twee evangeliën, die ieder met een geboorteverhaal beginnen, verschenen beide zo’n vijftig jaar na Jezus’ dood.
Zo verwerkt Lucas in zijn geboorteverhaal wat hém in het leven van Jezus het meest getroffen heeft, en Mattheüs legt weer heel andere accenten. De kerk heeft, verwarrend genoeg, het verhaal van Mattheüs in haar kalender zo’n twee weken opgeschoven naar 6 januari, maar het gaat ook hier om een echt geboorteverhaal, vol diepe betekenis.
De vraag is dus niet: hoe verliep die geboorte? – daar zijn deze schrijvers niet in geïnteresseerd, daar wisten zij vermoedelijk ook niets van – maar: wat hebben zij met hun verhaal willen zeggen?

Carel ter Linden studeerde rechten in Utrecht, daarna theologie.
Tijdens zijn studie pleitte hij al voor de oecumenische gedachte. Hij was legerpredikant en vervolgens voorganger in Hoogvliet, Oegstgeest en in de Kloosterkerk in Den Haag. Hij schreef als theoloog o.a. Haghepreken, Wandelen over het water en Een land waar je de weg niet kent.
(Deze lezing wordt georganiseerd in samenwerking met de Bibliotheek
aan de Vlieten vindt plaats in het Vrijzinnig Centrum De Hoeksteen.)