COLUMN

Kleuren!

Grauw en grijs, zo lijkt het soms. Er zijn mensen die het nieuwe seizoen vrezen, die met weemoed constateren dat het in avond alweer zo vroeg donker wordt.

Afbeelding van dlsdcgl-Pixabay

Terwijl ik dit stukje schrijf, is het buiten een en al kleur. De eindemiddagszon zet al het groen in een zacht licht. Nog steeds zijn er verschillen te zien in al dat groen. Niet meer zo duidelijk als in het voorjaar, maar ik vind het nog steeds fascinerend.

De laatste zomerbloeiers en de eerste herfstbloeiers maken de tuin tot een vrolijk kleurenpalet. Ooit wel eens bedacht dat veel kleuren in hun naam gekoppeld zijn aan de natuur? Denk maar aan dennengroen, grasgroen, okergeel, indigoblauw. Waarbij oker aarde is die gepigmenteerd is met ijzer en indigo een van de kleuren van de regenboog.

En wat te denken van het feit dat kleurstoffen (pigmenten) vroeger werden gemaakt met natuurlijk producten. Purper bijvoorbeeld werd voor het eerst door de Romeinen gemaakt uit (de kliertjes van) twee slakkensoorten. En rood werd gemaakt uit de wortels van meekrap.

Tegenwoordig worden pigmenten voornamelijk synthetisch gemaakt, maar de natuurlijke kleuren kunnen mij het meeste bekoren. Ooit was ik in het Rembrandthuis in Amsterdam, waar op de bovenste etage de kamer is waarin Rembrandt zelf zijn verf maakte. Geweldig vond ik het, al die doosjes met pigment. Bijzonder ook dat met alle moderne technieken nog steeds ontdekkingen worden gedaan over de herkomst van de verfkleuren van destijds.

Op de radio hoorde ik een bericht over de saaiheid van het Nederlandse autopark, met voornamelijk donkere kleuren of witte auto’s. Waar zijn de lichtblauwe, rode, gele en groene auto’s van weleer? De kevertjes en lelijke eendjes; de paradijsvogels op de weg? Ja, dacht ik: ‘helemaal waar, en ik doe er zelf aan mee met een zwarte auto….’.

Zonder te vergeten wat er allemaal speelt in de wereld, of misschien wel juist daarom,  welt er in mij een pleidooi op voor kleur. Voor bewust kleur toevoegen, maar ook voor het bewust zien van al die kleuren om ons heen. Niet alleen in de natuur, maar zeker ook bij mensen. Wat doen we met de paradijsvogels? Of nog mooier gezegd: de paradijsmensen? Met ieder een eigen kleur? We zijn niet uit het paradijs gevallen, daar geloof ik niet in, maar we zijn misschien wel vergeten dat ieder mens een eigen paradijselijke kleur heeft. Een kleur met betekenis. Een kleur die wat uitstraalt. Een kleur die niet ontbreken mag op het grote schilderspalet.

Laten we proberen elkaars kleur te zien en niemand van het grote schilderspalet af te duwen. Mooie opdracht, met de kleuren van de herfst voor ogen.

Helene Westerik

Noodhulp Oekraïne – nog steeds heel hard nodig!