De rechtvaardige gastvrouw in paniek

We zijn geen gastvrij land met ruimdenkende mensen. Dat hebben we jaren geroepen, maar dat is niet zo. Gastvrijheid gaat dwars in tegen onze cultuur van ‘een koekje bij de thee’ en ‘liever alleen bezoekjes op afspraak’. Dat is de cultuur waarin wij leven. Als ’s avonds de voordeurbel gaat en ik verwacht niemand, dan schrik ik me rot. Ik ben niet gastvrij, maar geloof wel in gerechtigheid en vrijheid.

Is dat ook niet wat er nu gebeurt met de vele vluchtelingen die aanbellen terwijl we juist dachten na de crisis rustig bij te komen? Hoe naïef om te denken dat het ‘rustig’ kan, terwijl we jarenlang beelden van de oorlog in Syrië en Afghanistan via de diverse media volgen? Het is anders als mensen in nood op de stoep staan.

We zijn bang, al of niet terecht. We worden opgejaagd door angstverhalen in de media, die sommigen serieus nemen en anderen met bedenkingen aanhoren. Ver weg is de vluchteling een eenvoudig probleem, als er iemand aan de voordeur belt is dat bijna een bedreiging.

Er wordt een angstige wereld geschetst met constante bedreiging. Word wakker Nederland, voor vele mensen wereldwijd is dat een dagelijkse realiteit! In deze wereld leven we, en daarin kunnen wij een persoonlijke keuze maken voor angst of voor een wereld met gerechtigheid en vrede. Willen we leven in een wereld waarin iedere vreemde een potentiële terrorist is of ieder mens recht heeft op een eerlijke en open benadering?

Eigenlijk komen we dan uit bij de oude vraag: verwachten we iets goed uit de mens of alleen maar kwaad? Ik ben optimistisch vrijzinnig en ga voor het goede in de mens en zal proberen gastvrij te zijn en desnoods met het zweet op mijn rug de deur te openen.

Omdat dat de wereld is waarin ik leven wil en ik ook zelf zo behandeld wil worden.
Rechtvaardigheid zet ons over onze weerstand heen, toch? Onze rechtvaardigheid en onze keuze om niet in een bange wereld te leven maakt van ons goede gastvrouwen en –heren en van Nederland een gastvrij land.

Wies Houweling