De toekomst is al gaande

In deze tijd van beperkingen, en hoop op versoepelingen, zie je dat mensen om je heen wat mismoedig worden. Zeker in deze tijd waar we behoefte lijken te hebben aan een sprankje zon, dat ons maar nauwelijks wordt toebedeeld. Het is niet moeilijk om met de wolven in het bos mee te huilen, en je mee te laten slepen in deze trend. Het zit ons westerse mensen tegen en we moeten toch op vakantie, de kinderen moeten weer naar school, enzovoort, enzovoort.

Er zijn toch signalen die als het ware een andere taal spreken. En met het kersverse begin van 2022 in het achterhoofd wil ik u die niet onthouden. Het eerste signaal kwam uit een ochtendkrant. Meestal brengt deze ochtendkrant kommer en kwel, maar nu was er een groot artikel over de dierenarts dr. Pol. Op een leeftijd van 79 jaar is hij nog steeds werkzaam, en eigenlijk bezeten van maar één ding: dierenwelzijn. Als je zo oud bent en zo intensief werkt, dan heb je natuurlijk heel wat meegemaakt. Het heeft dan zin om eens naar zo iemand te luisteren. Hij zei in de krant: aan alle narigheid komt een einde en ga niet voor de tv hangen, maar maak je nuttig.

Een ander signaal komt uit een heel andere hoek. Soms sla ik het Liedboek op. En dit keer was het bij het lied ‘De toekomst is al gaande.’  Bijzonder, dacht ik. We denken meestal in termen van toekomst: als we weer kunnen winkelen…, waar zullen heen gaan als we vakantie hebben…

Dit lied uit het Liedboek zette mij aan het denken. Dromen mag natuurlijk, het is ook goed om de zinnen te verzetten. Maar het moet niet te veel worden, want dan valt de realiteit soms tegen, en daar word je mismoedig van. Je leeft toch in het heden en dat heden kent helaas beperkingen. Maar de toekomst is al gaande. Met andere woorden: leef in het heden. En dan komen de woorden van dr. Pol, een man met een grote levenservaring, die er in feite op neerkomen dat je je niet moet laten ondersneeuwen als het tegenzit.

Deze gedachtegang leek mij uitstekend om het nieuwe jaar mee te beginnen. En opeens schiet mij een gezegde te binnen dat gangbaar was in mijn oude dorp: niet klagen maar dragen. Maak jezelf nuttig voor anderen, wat zingeving met zich meebrengt en beperkingen doet verminderen.

Wouter B. Blokhuis

Meer blogs ..