Een jaar later

Een oud gezegde luidt: de tijd heelt alle wonden. Tot op zekere hoogte is dat zo, maar littekens blijven. Littekens kunnen trekken, steken bij weersverandering maar belangrijker: zij blijven zichtbaar. Daardoor herinneren ze de drager ervan aan de oorzaak en de moeite die het soms kostte om de wond weer te laten sluiten.

Vrijwilliger

Na een halfjaar meldde de vrijwilligster die een jaar geleden op zo’n mensonterende manier was weggestuurd (blog augustus 2018), zich bij een andere zorginstelling. Nu werd ze op een professionele manier liefderijk ontvangen. Ze kreeg een vrijwilligerscontract, waarin de afgesloten verzekeringen vermeld stonden. Bovendien werd er een cursus gegeven hoe je mensen uit en in de rolstoel moet helpen. Alles wat door de managers in de oude instelling was verboden of gedwarsboomd was nu toegestaan. Het werd zelfs in onze vrijwilligster geprezen dat zij eigen initiatief toonde.

Respect

De vrijwilligster van haar kant merkte direct dat er in haar nieuwe zorginstelling een duidelijke beschaving heerste wat vooral tot uiting kwam in respect voor de bewoners en hun welzijn. Kort geleden deed zij verslag van een contact met een medevrijwilligster. De dames hadden gesproken over datgene wat naar mijn idee een van de belangrijkste aspecten van het leven is: zingeving. Niet zozeer wat betreft hun eigen leven, maar dat van de bewoners van de zorginstelling. Een van de dingen die bij dit soort gesprekken naar voren komen, is de angst om in een zodanige toestand te komen dat opname in een verpleeghuis onvermijdelijk is. Vaak wordt er dan gezegd: als het mij zou overkomen dat ik in een verpleeghuis moet worden opgenomen, laat ik euthanasie toepassen.

Communicatie

In de praktijk blijken deze voornemens soms moeilijk uit te voeren. Een van de zorgvuldigheidseisen bij euthanasie is dat er communicatie mogelijk is met degene die euthanasie wenst. De communicatie is nodig omdat toestemming vlak voor het toedienen van de medicatie duidelijk gegeven moet kunnen worden. Zo kan het dus gebeuren dat iemand eigenlijk tegen zijn of haar wens toch in een verpleeghuis wordt opgenomen. Doordat óf communicatie niet meer mogelijk is, óf de oorspronkelijke wens vergeten is. Het is begrijpelijk dat dan een benarde situatie ontstaat. De arts is gehouden aan de zorgvuldigheidseisen die de wet stelt. Familie , vrienden, maar ook de arts moeten dan lijdzaam toezien hoe het in hun ogen soms zinloze bestaan verlengd wordt.

Verschil van dag en nacht

Het minste wat je dan kunt hopen is dat de verzorging op een beschaafde manier plaatsvindt. En wat de genoemde zorginstellingen betreft, die bevinden zich nog geen kilometer van elkaar. Het verschil is echter als van dag en nacht.

Wouter B. Blokhuis

Meer blogs