Corona is een virus. Althans, dat is wat virologen ons -geheel terecht- vertellen. Maar dat is niet het hele verhaal. In deze lezing biedt dr. Mark van Ostaijen een alternatief op die virologische overwaardering. Door middel van sociologisch denken maakt hij een alledaags fenomeen als corona begrijpelijk als sociaal fenomeen en hoe het ons sociaal welzijn, en daarmee onszelf, op de proef stelt. Want het zijn vooral virologen die het publieke denken domineren. En dat is te eenzijdig. Zo schittert bij dit virus, een sociaal fenomeen bij uitstek, een sociologische uitleg in afwezigheid.

Een sociologisch perspectief leert ons dat een lockdown sociale tegenstellingen en ongelijkheden vergroot. Er is vaak opgemerkt dat COVID-19 geen onderscheid maakt tussen arm, rijk, machtig of onmachtig. Het tegendeel is waar. Want terwijl het virus zowel regeringsleiders als kansarme burgers besmette, slaan de beleidsmaatregelen vooral hard neer op klassieke en nieuwe kwetsbare groepen, zoals lager opgeleiden, ouderen, zzp’ers en jongeren. De maatschappelijke schade is immens en spreekt uit de harde feiten van grootschalig onderzoek. Die ongelijkheid verdient aandacht en zorg, juist vanuit de overheid. Terwijl de Rijksoverheid koerst op adviezen van het OMT. Maar in het OMT zitten louter geneeskundigen, virologen, epidemiologen, IC specialisten, microbiologen, huisartsen, internisten-infectiologen en artsen infectieziektebestrijding. Als deze corona crisis iéts toont, is het een sociale crisis. Een sociale crisis in het publieke denken. Met een sociologisch perspectief zien we meer.