Een heilig vrijzinnig voorwerp?
Bij ons thuis was vroeger de afwas een gezellig moment. Terwijl we wasten en droogden, hadden we fijne gesprekken. De Ikon heeft ook jarenlang een tienerprogramma gehad dat tussen ‘Eten en afwas’ heette. Ik vond het altijd een mooi programma. Een afwaskwast is voor mij een symbool van deze momenten, maar mag ik hem ook heilig noemen?
Heilig voorwerp
Vanuit het internationale vrijzinnige verband die volgende week een conferentie houdt in Nepal heeft gevraagd of iedereen een persoonlijk heilig voorwerp mee wil nemen. Dat kwam behoorlijk bij mij aan. Help, ik heb geen heilig voorwerp! Hoe kunnen ze dan nou vragen. Vrijzinnigen hebben toch geen heilige voorwerpen? Bij vrijzinnigen is alles een beetje heilig of een beetje niet.
Nieuwheilig.nu
Nu is er vorige week een prachtig magazine verschenen over het nieuwe heilig met daarbij een website www.nieuwheilig.nu met veel informatie en nog meer interessante artikelen. Ik hoopte dat dit tijdschrift mij zou helpen met het zoeken naar een nieuw heilig voorwerp. Na verschillende uitspraken waar ik absoluut geen voorwerp bij kon verzinnen stuitte ik op de uitspraak van Janneke Stegeman: “Waar maakt het zogenaamd alledaagse ons sprakeloos? Daar ontstaat ruimte voor nieuwe vormen van heiligheid.”
Afwaskwast
Zou daar een voorwerp bij te verzinnen zijn, zoals de afwaskwast? Een afwaskwast als teken van de wens dat je van schoon wassen houdt. Niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk. Dat je houdt van de gesprekken tijdens het afwassen en van het schoonwassen. Dat je het liefst iedereen wel zou willen schoonwassen, dat je van vuil houdt. Dat het leven nooit schoon is, maar een doorlopend karwei net zoals de afwas?
Wat is u heilig?
Het is iets anders dan het heilige moment van de voetwassing, maar het past meer bij mij. Ik heb wel grote aarzeling om een afwaskwast heilige te noemen. Ik kan alleen niets anders verzinnen, heeft iemand een beter idee?
Wies Houweling
algemeen secretaris Vrijzinnigen Nederland
Meer blogs
Natuurlijk is de afwaskwast heilig! En het afwaswater ook. Het reinigt immers van ongerechtigheden. Althans: tijdelijk, zoals je zelf ook al aangeeft.
Maar het ultieme heilige is m.i. toch de koffie, ons sacrament bij uitstek, dat mensen verbindt en de moede geest en het moede lichaam verkwikt.
Dank je wel Aart, ik heb een mooie foto gemaakt van alle voorwerpen hier. Ondanks mijn aanvankelijke aarzeling paste de afwaskwast er heel goed tussen.
Dit spreekt mij zeer aan: het ontdekken en het koesteren van het heilige in het alledaagse. Het zet ook de aspergilla* in een ander licht. (* gebruikt in anglicaanse, rooms-katholieke en oosters-orthodoxe liturgieën)
Dank je wel Andreas. Daar had ik nog niet aangedacht. Bedankt voor je suggestie. Ik heb hem diverse malen mogen gebruiken bij de doopherinnering,
In het was een heel vrolijke ervaring. Ik gebruikte natuurlijk veel te veel water
De afwaskwast heilig of niet heilig bij het lezen van het stukje van Wies Houweling kwamen bij mij de beelden uit mijn kindertijd/tienertijd weer naar boven; mijn moeder deed afwas, ik droogde af en mijn vader zette de schone spullen weer in de kast. Een moment op de dag van samenwerking en verbinding.
Een vaatwasser heb ik niet, ik doe de afwas nog steeds met de hand maar ik kan me voorstellen dat dat er mensen zijn die de vaatwasser nu een heilig voorwerp vinden.
Wat vind ik nu zelf een heilig voorwerp ? Daar moest ik toch ook wel even over nadenken want heilig is toch wel een beetje een “zwaar” woord. Voor mij zijn dat de foto’s en de herinneringen van geliefden (waaronder ook mijn ouders) die overleden zijn. Herinneringen zijn geen voorwerpen maar voor mij zijn ze wel heilig.
Beste Anita, dank voor je reactie. Op de tafel waar de voorwerpen werden verzameld lagen inderdaad ook foto’s. Voor mij zijn foto’s van geliefden ook heel belangrijk, maar ik vond het niets om die met anderen als ‘heilig’ te delem
Dank voor je mooie column en vraag! Met die afwasborstel heb je ook bij mij herinneringen aan vroeger, zingend met m’n broers en zussen aan de afwas, teruggebracht. Voor mij zijn dat zeker heilige momenten geworden, waarin onze verbondenheid is gegroeid. Die herinnering bracht me ook bij wat ik werkelijk als heilig ervaar: muziek! Plato zei al dat muziek en ritme hun weg vinden tot in de geheime plaatsen van de ziel en Beethoven dat muziek tot hogere openbaringen leidt dat alle wijsheid of filosofie, maar ook los van die overdenkingen weet en ervaar ik op een vroege ochtend als deze – ik zit in de trein naar Amsterdam – dat niets mij zo dierbaar of heilig is dan luisteren naar muziek, terwijl de zon opkomt.
Heb het goed daar!
Toen ik in Polen woonde ooit eens een erg mooie houten beeld van Franciscus (de heilige) met vogels en bloemen gekocht. Frans staat bij ons op het bed en 8s een goede partner om de frustraties in het werken aan het sluiten van kerncentrales mee te bespreken. Hij zegt weinigg terug, maar zijn blik is duidelijk. De man van de afwaskwast, zogezegd :-). Nu nog een leuke Clara vinden die met een andere kijk opp de dingen kan bijdragen. Heiligenbeelden voor een gereformeerde 🙂