Kraaien

In de bomen in de omgeving van mijn huis zitten vaak kraaien. Grote zwarte vogels die door middel van krassen blijk geven van hun aanwezigheid. Eigenlijk beschouw ik ze als een opruimploeg als ze daar met twee of drie luid aan het converseren zijn. Ze schamen zich er niet voor afval restjes uit de keuken, variërend van kaaskorstjes tot een enkele gebakken aardappel op te ruimen. Maar ik zie ze ook weleens de restanten van een gevederd verkeerslachtoffer zorgvuldig van het plaveisel verwijderen.

Daarvoor zijn het aaseters, zo staat het tenminste in het vogelboek. Deze kraaien zijn dus eigenlijk zeer sociaal. Ze jagen ook niet op andere vogelsoorten zoals bijvoorbeeld de kat van de buren doet. Geniepig loeren, en dan toehappen. Gelukkig heeft de buurman zijn kat voorzien van een belletje: de beoogde slachtoffers worden tijdig gewaarschuwd.

Nu woon ik tegenover een begraafplaats. Voor sommigen is dat een minder aantrekkelijke woonlocatie, maar de begraafplaats ligt wat lager en er staan mooie bomen omheen. Ik kijk er dus overheen. Aanvankelijk leefden de kraaien alleen in de bomen rond de begraafplaats. Soms nemen ze een menselijke vorm aan, zoals onlangs toen er een busje stopte waar zes jongemannen uitkwamen die op de stoep een zwarte jas aantrokken en een zwarte hoed opzetten. Ik weet dan: zo meteen is er een uitvaart.

Van lieverlee zijn de kraaien dichterbij huis gekomen. Niet onwaarschijnlijk is de reden daartoe dat ze de voedselbron meer zijn gaan waarderen. Soms maken ze al vroeg herrie als ze doorhebben dat er iemand wakker is. Maar hun gekras is nooit storend.

Merkwaardig is eigenlijk de kleur van hun verenkleed. Zwart, pikzwart. En ze trekken er zich niets van aan. Sterker nog: hun gekras is weleens door onderzoekers als lachen beschreven. Wij kunnen ook niet zien dat andere vogels met soms mooie kleuren, er iets om geven dat kraaien zwart zijn. En de kraaien zelf al helemaal niet. Die doen gewoon wat de natuur hen ingeeft. Alleen mensen koesteren vaak vooroordelen daar waar het de huidskleur betreft. De geschiedenis is wat dat betreft vol van vreselijke gebeurtenissen.

De kraaien zijn voor mij een dagelijkse herinnering dat wij als mensen ons goed moeten realiseren dat huidskleur niets zegt over je menszijn. En, gelukkig, is daar overweldigend wetenschappelijk bewijs voor. Onze roots liggen in Afrika en met haar bewoners zijn wij nauw verwant. Dit is de boodschap van de kraaien, opdat wij onze levensbeschouwing daarop inrichten.

Wouter B. Blokhuis

Meer blogs ….