Onvrijwillig

‘Ik ben er uit getrapt. De toegang tot de instelling is me ontzegd.’ Verslagen deed de vrijwilligster verslag van het onderhoud met de manager. Zeven en een halfjaar was ze vrijwilligster in een verzorgings-verpleeghuis. De managers ontsloegen de activiteiten begeleidster die de vrijwilligers aanstuurde en die er twintig jaar gewerkt had om onduidelijke redenen. Een jongere activiteiten begeleidster werd aan gesteld. Een te forse vrouw, te opzichtig gekleed met een te harde stem. Tot overmaat van ramp benaderde zij de bewoners als honden: ‘Zit, zit en blijf zitten’ brulde zij een dementerende toe. De vrijwilligster kon het niet meer aanzien en zei er wat van. Iets over respect. Toen hielp de vrijwilligster een bewoonster uit een wrakke rolstoel waar zij al de hele dag in zat. Dat kon helemaal niet, brulde de activiteiten begeleidster.

Van de drie managers vertrokken er twee. Een interim manager moest de ontstane puinhoop opruimen. Een klein schriel mannetje. Ervaring in de zorg had hij nauwelijks, maar dat geeft toch niet? Kleine schriele mannetjes vallen nog wel eens op grote voluptueuze vrouwen en de activiteiten begeleidster vond een troostende schouder (niet te groot) om op uit te huilen. De vrijwilligster moest maar weg. De manager riep de vrijwilligster op het matje, de activiteiten begeleidster zat er triomfantelijk bij, hij wierp de vrijwilligster een aantal andere (verzonnen) zaken voor de voeten, zei dat hij zijn personeel moest beschermen (over bewoners sprak hij niet) en de vrijwilligster werd eruit getrapt. Een waardevolle vrouw met verpleegkundige opleiding, toen nog A en B, vele jaren in de ouderenzorg werkzaam geweest, die een uitstekende band met de bewoners had, nooit haar vrijwilligersplichten had verzuimd, nooit iemand schade had berokkend, kon vertrekken. Zij was een bedreiging voor de activiteiten begeleidster.

U, beste lezer en ik, wij lopen het risico ooit in een zorginstelling te belanden. Het systeem van zorginstellingen houdt in dat slecht opgeleid personeel wordt aangestuurd door lieden die van zorg geen benul hebben, en de kwetsbare mens behandelen als een potje pindakaas. Het zal niet overal zo zijn maar het beeld dat door een televisieprogramma werd geschapen waarbij BN-ers lachend, kussend en aaiend in het decor van een verpleeghuis over het scherm huppelden is pure misleiding. Wij dienen in onze levensbeschouwing het besef op te nemen dat ook wij oud en hulpbehoevend kunnen worden. En wij willen toch ook met respect behandeld worden? Laten we beginnen er voor te zorgen dat wij onze kwetsbare medemens met respect behandelen.

Wouter Blokhuis

Meer blogs