Opzoomerlezing, een persoonlijk verslag

Vrijzinnig zijn in tijden van onbehagen – helpt dat?

De uitnodiging voor bovengenoemd thema sprak mij direct aan. Enerzijds de titel, maar anderzijds ook de verwijzing naar Martin Buber. Door de inleidende woorden voelde het alsof ik daardoor werd meegenomen in mijn eigen levensverhaal.

Moestuin

De verbinding met de moestuin en met de handen in de grond, bracht mij, naar mijn vele pelgrimstochten. Het constante van de ene voet voor de andere voet zetten, om vooruit te komen, is niet alleen de verbinding met de grond, maar ook met de natuur, zoals werken in een moestuin, beiden een vorm van vrijheid en verwondering.

Pelgrimstochten

Het niet ‘geloven vanuit het geloof’, maar vanuit de verhalen uit leven, deden mij opnieuw denken aan mijn pelgrimstochten. Een openbaring om te ontdekken dat ‘het geloof vastleggen’ bij mij meer is gegroeid naar persoonlijke zingeving, geworteld in mijn kinderjaren en door loutering en betekenisgeving aan mijn schaduwen (tegenslagen) verder is gegroeid op het stevig gelegde fundament door mijn ouders. Het is bij mijzelf begonnen in verbinding met de ander, een wederkerig en voortdurend proces met ook de vrijheid zijpaden te durven volgen. Deze zijpaden waren weliswaar soms grensoverschrijdend, maar dan ook zeker grensverleggend, want de filosofie en psychologie kwamen mij op deze paden tegemoet. Samenvattend bracht mij dit op het pad van de mystiek of wel de eenheidservaring. Tijdens mijn tochten, groeide mijn vertrouwen wat voor mij onder andere loslaten betekent, maar dan toch op een andere wijze vasthouden. Door mijn vele ontmoetingen met die ander, leren luisteren met meestal verdiepende dialogen. Het inspireerde mij eveneens verbinding te leggen met ‘ont moeten’, niets moet, laat het allemaal maar gebeuren. Het is een weg geworden naar een gunnende levenshouding, wat dan voor mij weer delen is, met de ander.

Verbindingen

Het gaf mij nog meer inzicht om verbindingen te leggen, waardoor mijn weg gaandeweg duidelijker is geworden. Een mooi en bijzonder voortdurend proces, heb ik na al die jaren mogen ervaren. Het is een weg, die mij heeft gevonden en ik zelf de keuze heb gemaakt deze weg te gaan volgen, maar dan wel op mijn eigen wijze. Het is een weg van vrijheid en steeds weer die verwondering en waarin het onbehagen, weliswaar een actueel hedendaags thema is, maar gaandeweg bij mij is gaan vervagen. Af en toe komt het wel terug, maar het geeft ook aan dat ik mens ben gebleven, met alles wat daarbij hoort. Een bijzonder persoonlijk feit was dat de woorden ‘geld en macht’ ook in dit thema even ter sprake kwamen, al eeuwenlang een belangrijke rol en nu nog steeds in onze samenleving. Het gaat voornamelijk over de buitenkant, terwijl juist de binnenkant veel belangrijker is, heb ik ervaren.

Schaduw omarmen

Door vele citaten word ik steeds weer geïnspireerd onder andere ‘het bestaan is een feit en het leven een kunst’ waardoor ik mij bewust ben, dat ik ‘er ben en er mag zijn’, maar het vraagt ook wel iets en dat is de ‘kunst van het leven’. Afrondend van mijn impressie over dit bijzondere thema voeg ik een voor mij belangrijk element toe, dat ik mijn schaduw omarm, die ik in mijn rugzak draag en niet zie, maar wel voel, om te beseffen dat ik die schaduw nodig heb gehad om te kunnen groeien en te ontdekken dat betekenisgeving voor mij een bijzondere deugd is geworden, wat inmiddels mijn metgezel is. Het zijn allemaal metaforen, zoals het thema “vrijzinnig in tijden van onbehagen – helpt dat? Wat ik volmondig met ‘ja’ kan beantwoorden, wat een bofkont, als je dat zo kunt ervaren.

Jan Veltman

Zie ook ons videoverslag