Pleurant

Op de tafel waar boeken en tijdschriften liggen bevinden zich ook voorwerpen die een symbolische waarde voor mij hebben. Ik zal ze voor u beschrijven, maar het is goed te bedenken dat ik dit doe in de week die mij altijd in een beschouwelijke stemming brengt: de week voorafgaand aan Pasen.

Allereerst zijn daar de zandstenen sculpturen van een man en een vrouw die in gesprek zijn. Uit hun houding blijkt dat zij intens samen van gedachte wisselen en naar elkaar luisteren. Ik kreeg deze beelden bij mijn afscheid uit de praktijk als dank voor mijn luisterend oor. Dan is daar de koperen tafelbel, die altijd bij mijn ouders al op tafel stond. De bel heeft de vorm van een vrouw gekleed volgens de mode van tweehonderd jaar geleden. Schalks is dat de klepel zich onder de rokken bevindt. Voor mij is deze tafelbel een herinnering aan mijn ouderlijk huis echter ook aan de barre omstandigheden die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog voor deden.

Sinds kort is daar een vierde figuur bijgekomen in de vorm van een pleurant. Eigenlijk kende ik tot dat moment dat hij in huis kwam de term en betekenis niet. Pleurant is een Frans woord, waarvan de Nederlandse vertaling ‘bewener’ luidt. De pleurant die ik kreeg en tegenover mij staat, is van brons. Hij is gemaakt door mijn oudste zoon. Het beeldje stelt een man voor in Middeleeuwse kledij, geheel overeenkomstig met de betekenis. In vroeger tijden zette men het beeld van een pleurant op een graf. Mijn zoon kwam op het idee om zo’n beeld te maken omdat hij iets wilde doen voor mensen die een groot verlies hebben geleden: de pleurant drukt bescheidenheid, maar vooral troost uit.

Nu vertel ik dit omdat de motivering om zoiets te maken natuurlijk heel bijzonder is. Iets voor iemand maken om troost te bieden, geeft uitdrukking aan een diep gevoel van bewogenheid met het lijden van de individuele mens. Zeker als de maker en bedenker dit doet uit een innerlijke gedrevenheid terwijl hij een andere professie uitoefent. Zijn artistieke gaven komen pas de laatste tijd aan het licht.

Voor een bronzen beeld wordt een mal gemaakt, waardoor meerdere ‘afdrukken’ mogelijk zijn. Zodoende kwam de pleurant op mijn tafel. Maar met zijn elf centimeter is hij, met de kap over zijn hoofd een niet meer weg te denken symbool geworden. Een symbool van zingeving, echter niet alleen voor mij, maar voor ieder die het geluk heeft hem tegen te komen.

Wouter B. Blokhuis

Meer blogs …