Theologie van de kwetsbaarheid
Kwetsbaarheid, een paar vragen…
‘Ik weet mij aan mijn naakte huid geraakt
die, niet verscholen meer, nu alle licht wil vangen.’[1]
Onze huid wordt wel het grootste orgaan van ons lichaam genoemd. Het is onze fysieke sensor. We worden ermee aangeraakt, gestreeld, gekust, maar ook bezeerd, verwond. Daarin is een mens kwetsbaar. Wie dat weet, zal teder met dit orgaan, andermans huid, omgaan. Sommige mensen hebben of kweken een ‘dikke huid’. Dat maakt hen minder kwetsbaar. Dat deze uitdrukking overdrachtelijk bedoeld is, geeft al aan dat in onze lijfelijkheid onze geestelijke instelling spreekt.
Lees verder…
Pacifisme
Op de barricades heb ik nooit gestaan. Ook niet in 1981 toen er heftig werd geprotesteerd tegen de kruisraketten. Ik was 13 jaar en vond het geweldig interessant. Thuis voor de tv, wel te verstaan. Later vond je mij ook niet bij demonstraties voor vrede. Mijn protest bestond uit het dragen van verschillende buttons op mijn oude spijkerjas, zoals het bekende gebroken geweertje en het vredesteken. Ik was een stille pacifist. En dat ben ik nog steeds. Ik geloof in duurzame vrede, waar mensen met elkaar leven in plaats van tegenover elkaar staan. Waar dialoog en geweldloosheid de toon voeren.
Joanna van Maanen
De kwetsbaarheid van pacifisme
De kwetsbaarheid van pacifisme zit van binnen. Het is de kwetsbaarheid van geloven. Het is de ‘ruimte tot bezinning’ op geweldsvragen, vanuit ongeloof in elke rechtvaardiging van oorlog en geweld. Binnen die ruimte is nogal wat verschil van inzicht. Dat maakt kwetsbaar. Niet de weinige bijval van de buitenwacht. Want het gesprek stokt zo maar. En een vuist wil je niet maken.
Alles draait om de vraag “Waar is de spaak die we in het wiel” (Bonhoeffer) moeten steken. Uiteindelijk kun je niet maar in je pacifistische ruimte blijven bezinnen, terwijl anderen mensen en milieu gewelddadig ombrengen. De sterkte ervan is, dat die ruimte van ons allemaal is.
Geschenk. Opgave.
Jan Anne Bos
Kwetsbaarheid in het Boeddhisme
Kwetsbaarheid in het Boeddhisme komt weinig voor. Ze spreken over mededogen en compassie. Mededogen is het kostbaarste geschenk wat er is. Je voelt je kwetsbaar en je voelt compassie en mededogen naar de ander toe. Vaak wordt kwetsbaarheid gezien als negatief en compassie als een positieve kwaliteit
Kwetsbaarheid in het Hindoeïsme
Met het woord kwetsbaarheid kan men in het hindoeïsme niet veel mee. Zij spreken liever over ‘de kostbaarheid van het menselijk leven’. Indirect spreek je dan ook over weerloosheid en kwetsbaarheid, maar als het ware ingebed in een respectvolle houding waarin iets positiefs centraal gesteld wordt.
Kwetsbaarheid in de Islam
De Ramadan is in de Islam een moment van reflectie en aandacht voor de kwetsbare mens. De gelovigen vasten als de gezondheid het toelaat. Aan het eind van de vastenperiode wordt het Suikerfeest gevierd. Deze negende maand van de Islamitische maankalender bestaat uit aandacht voor verdraagzaamheid, vrijgevigheid, liefdadigheid en saamhorigheid.
Kwetsbaarheid in het Jodendom
Het is niet kwetsbaarheid in het Jodendom maar de kwetsbaarheid van het Joodse volk in het algemeen. Door de geschiedenis heen worden Joodse mensen gediscrimineerd, verstoten en zonder reden vermoord. Een tastbaar teken is te vinden op ons adres, Spoorstraat 1, waar herdenkingsstenen zijn gelegd voor Martha Femmetje Bernhard-Willing, Sophia Mathilde Willing en Helena Jacobs-Monasch alle drie vermoord in Auschwitz.
Kwetsbaarheid in het Christendom
Jezus wordt als een kwetsbaar klein kind geboren en dat is het begin van een wereldwijde beweging. ‘Wat je aan de minste van de mensen hebt gedaan, heb je aan mij gedaan’ zegt Jezus. Is het Christendom niet eerder een geloof voor kwetsbaren dan voor overwinnaars?