Vaart der volkeren

Wij, Nederlanders, zijn een nijver volkje. Van alle Europese landen bewegen wij het meest. We drijven handel en onze export is groeiende en bloeiende. We kopen steeds meer auto’s en rijden daar ook heel hard mee want we zijn ongeduldig en hebben altijd haast. Als er iets mis is in de maatschappij weten we direct wie de schuldigen zijn. Dat zijn de ouderen. De kosten van de gezondheidszorg rijzen de pan uit en dat komt door … U begrijpt het wel. Nu zijn er nog oudere mensen die in het analoge tijdperk leven. De digitale revolutie is aan hen voorbij gegaan. Zij schrijven nog gewoon een girobetaalkaart uit. Internetbankieren is niet aan hen besteed en een app op hun smartphone is een surrealistisch fenomeen dat thuishoort in zo’n Star Wars-film. Social media gaan geheel aan hen voorbij.

Het merkwaardige is dat deze mensen niet ongelukkig zijn. En nog merkwaardiger is het dat ik dat merkwaardig vind. Alsof het digitale tijdperk mij geluk heeft gebracht. En als ik nu eens kritisch naar mezelf kijk dan moet ik bekennen dat ik ga twijfelen. Heeft het digitale gebeuren mij inderdaad geluk gebracht of praat ik dat mezelf nu maar aan? Als ik de uitingen van de president van de Verenigde Staten in het medium Twitter zie dan word ik daar niet vrolijk van. De schreeuwlelijk brengt mij dus geen geluk.

Omdat ik een ouder computerstuurprogramma had moest ik tenslotte een eigentijds programma kopen en omdat mijn computer ook al weer een paar jaar oud was, moest die ook vervangen worden. Voordat ik weer mijn digitale draai had gevonden was er een week verstreken waarin ik soms op niet oorbare wijze met de Hogere gecommuniceerd heb.
De Hogere liet het er niet bij zitten en zond een venijnige bliksemstraal naar de aarde die als een bom insloeg. Alleen, hij miste ondergetekende. Maar een straat verder verkeren de digitaal ontwikkelden in grote disstress want internet ligt er daar massaal uit en de schade is groot.

Nu zie ik mensen weer grijnzend hun girobetaalkaarten schrijven. Maar ik neem de les ter harte: je wordt niet gelukkig van iets waarvan je vind dat je er zo nodig aan mee moet doen. Dat wat je hebt verworven kan zomaar opeens een instortend kaartenhuis blijken te zijn. En, er is geen spiritualiteit in bits en pixels. Spiritualiteit maak je in je eigen denkwereld en er zijn nog mensen die dat zonder de hulp van bits en pixels kunnen. Laten wij goed voor hen zorgen.

Wouter Blokhuis

meer blogs