Vrijzinnige horeca

Terras

Net toen bleek dat de zware wolken toch geen gevolgen zouden hebben en de zon een voorzichtige poging deed om iets van de dag te maken, werd een terrasje in orde gemaakt. Kleurige stoeltjes werden bij tafeltjes gezet waardoor een en ander een uitnodigende indruk maakte. De behoefte aan koffie deed ons op de uitnodiging in gaan, wij streken neer op het terras. Een wat morsige oudere man in de kleding van het café kwam naar ons toe. Zijn instructies kwamen niet helemaal over maar dat kan ook gelegen hebben aan mijn wat verminderde spraakverstaanbaarheid. Wij tekenden een bonnetje waarop onze koffiewensen waren vermeld. Even later verscheen een allervriendelijkste jongeman in dezelfde uitmonstering als zijn oudere collega. Hij kwam vragen of alles naar wens was. Zijn aangeboren handicap was hem van zijn gezicht of te lezen.

Liefde en toewijding

Korte tijd later kwamen er meer gasten op het terras en werd ons duidelijk wat hier speelde. Dit café werd grotendeels gerund door personeel met een verstandelijke beperking. Alleen de leidster en degene die over de kas ging waren niet gehandicapt. We raakten onder de indruk van de liefde en toewijding van deze mensen. Er ging ook wel eens iets mis. Op een gegeven moment glipte een schotel uit een van de handen. De reactie was verdriet. Grote biggeltranen vloeiden. Er werd echter tijd genomen om degene die dat was overkomen te troosten. Ondanks de toegenomen clientèle op het terras werd daar gewoon tijd voor gemaakt.

Zinvol

Van de kant van de bezoekers werd geen haast gemaakt. Men wachtte rustig op zijn bestelling. Het was echter niet alleen de sfeer die er heerste, maar ook het gevoel dat deze mensen op die manier kunnen functioneren, wat ons niet onberoerd liet. Het is te begrijpen dat een soortgelijke manier van meedraaien in de maatschappij niet voor iedereen met een verstandelijke beperking is weggelegd. Echter is het voor wie daarin past, een zinvolle manier van leven. Het gewoon opgenomen zijn in de maatschappij van alle dag lijkt voor deze mensen een grote voldoening met zich mee te brengen, afgaand op de vreugde, liefde en toewijding die ze aan de dag legden. Dat is denk ik, een ultieme manier om voor hen zingeving in hun bestaan te brengen.

Mens onder de mensen

Het gaat hun waarschijnlijk niet zozeer om de prestatie die ze leveren als wel om het gevoel een steentje bij te dragen aan het maatschappelijk bestel. Kortom, het gevoel mens te zijn onder de mensen.

Wouter Blokhuis

Meer blogs ….