Warm

Bij het naar buiten kijken vanmorgen kwam een herinnering in mij op uit lang vervlogen tijden. Even was ik weer de schooljongen van weleer. De herinnering speelt in de tijd van de eerste schooldagen van de middelbare school. Dagen waarop alles nieuw is. Je gaat van lokaal naar lokaal, je ziet nieuwe leraren en je zeult een tas vol boeken mee. Een van de eerste dagen kwam er ook gymnastiek aan bod, twee uur achter elkaar. Het was prachtig nazomerweer en de gymnastiekleraar besloot om de les te verplaatsen naar het strand. Het was duidelijk dat algemene bijval hem ten deel viel. Dat was nog eens een leraar!

Fiets

Eén van de leerlingen had een nieuwe fiets gekregen die helaas kapotging op weg naar het strand. Dat mocht echter de pret van de andere jongens niet drukken. Meisjes waren van dit festijn natuurlijk uitgesloten, die kregen handwerk les. Kort daarna sloeg het weer om en geselden regen en wind het dorp en dus ook de schooljeugd.

Nazomer

Het is vandaag ook zo’n nazomerdag. Maar het is toch anders dan toen. Is de warmte anders, zo vroeg ik mij af. Is het omdat honderdduizend mensen om een circuit zitten, iets wat ik vroeger ook deed. Weliswaar waren de aantallen bezoekers een fractie van de honderdduizend van vandaag, maar toch… Of is de dag anders dan vroeger, omdat een zomerse dag geen uitzondering meer is. Ik schrijf dit op de honderdste zomerse dag van dit jaar. Ontegenzeggelijk is er veel veranderd sinds wij schooljongens naar het strand fietsten tijdens de gymnastiekles.

Enige jaren geleden heb ik een reünie van mijn eindexamenklas meegemaakt. Eén van de opvallende dingen was dat in een lokaal waar vroeger een klas van dertig leerlingen in ging, nu maar plaats was voor twintig leerlingen. We zijn als volk gegroeid. Niet alleen in de lengte maar ook in aantal. Onze oude school had dus ook rap bijgebouwd.

Verbeter de wereld

Als je deze zaken op een rijtje zet dan zie je dat er heel wat veranderingen zijn. Veranderingen die onomkeerbaar zijn. Je kunt nu eenmaal de gemiddelde lengte van de Nederlander niet naar beneden duwen. Maar één ding is zeker: we moeten alle zeilen bijzetten om ons landje leefbaar te houden, voor onszelf, maar meer nog voor de generaties die na ons komen. Vroeger, op school, was er een lokaal waar op het bord een spreuk was geschreven: verbeter de wereld, begin bij jezelf. Zo begint de ultieme zingeving

Wouter B. Blokhuis

Meer blogs …