Oekraïne 

Stofstappers

Stofstappers, aan dat woord dacht ik, toen ik me realiseerde hoe droog het is. In ons huisje aan het veld is dat goed merkbaar. Toen de boer de grond bewerkte, werd de machine bijna aan het zicht onttrokken door het zwarte stof. Het heeft iets verontrustends, en het doet mij eens te meer het belang van water beseffen. We hebben een regenton, waaruit ik het water tap om met mondjesmaat de planten water te geven. Met mondjesmaat, om te proberen hen te laten wennen aan droogte. Als ik de wasdroger gebruik, gaat ook dat water de ton in.

Terug naar het woord stofstappers: dat is de benaming voor de mensen in een (kinder)bijbel die geschreven is vanuit dieren. Ik vind het briljant gevonden. Want uit stof is een mens geboren, en tot stof zal een mens terugkeren. En in die tussenliggende periode zetten we onze stappen. Sommige van ons zetten hun stappen in een kleine, vaste omgeving, anderen zetten hun stappen op diverse plekken. Zo kan je tegenwoordig ook je ecologische voetafdruk bepalen: welke impact heeft jouw gedrag op het milieu. In mijn geval is die regenton een goed idee, maar die wasdroger natuurlijk minder.

Op niet zo’n grote afstand is een oorlog gaande, waardoor mensen op een andere manier door het stof stappen. Omdat ze geen huis meer hebben, omdat ze op de vlucht zijn. Omdat ze de weg kwijt zijn. Omdat er op sommige plekken geen (drink)water meer is. Ze worden opgevangen, ook in Nederland. Dat gaat van harte, maar hoe langer het duurt, hoe meer er zichtbaar wordt aan verschillen, aan anders doen en denken. En dan valt het niet altijd mee.

Hoe te leven? Waar ligt je verantwoordelijkheid? Waar kan je verantwoordelijkheid nemen? Allemaal vragen die horen bij het menszijn. Je kunt denken: ‘de wereld is mij te ingewikkeld, of de problemen zijn voor mij te ingewikkeld’. Je kunt ook denken: zolang ik op de aarde ben, doen mijn ‘zijn’ en mijn handelen ertoe.

We moeten leven met de tijd, zo zei ooit een joodse rabbi. Zijn leerlingen, die vol verwachting bij hem aangeschoven waren, reageerden verbaasd. Hoezo? Wij geloven toch dat Gods woord eeuwig is, dat bepaalde dingen niet veranderen, dat waarden en principes blijvend zijn? Wat de rabbi bedoelde is dat we deel uit maken van de natuur en haar ritme, maar ook van de geschiedenis. En dat we in die geschiedenis nieuwe hoofdstukken van het grote verhaal schrijven. In deze tijd, maar wel vanuit de waarden en principes die aan de mensheid ten grondslag liggen.

Zorg voor de vreemdeling, en voor de vissen in de zee, de vogels in de lucht en de kruipende dieren. Zomaar twee waarden uit dat grote verhaal. Nou ja, niet ‘zomaar’….

En wat het mooie is van dit hele verhaal?! Dat het ons ook uitnodigt om te léven!