De kunst van het vervelen

Het was zo’n grijze dag. En het was nog zondag ook. Een dag als zovelen in Nederland. Geen sprankje zon, slechts grijze luchten en weinig wind waardoor je weet dat de dag grijs is en grijs blijft. Op zo’n dag gaan mijn herinneringen vaak terug naar mijn jeugd. Ik werd door mijn ouders naar zondagsschool gestuurd, dat was in hun ogen goed voor mijn zielenheil. Gelukkig ontmoette ik een leeftijdgenoot die om dezelfde reden de zondagsschool bezocht. Toen de zon scheen besloten wij te spijbelen en de tijd in het naburig bos door te brengen. Dat beviel zo goed dat wij elke zondag op deze manier spijbelden. Wij genoten van de natuur en waren op die manier misschien nog wel christelijker bezig dan naar de saaie juffrouw van de zondagsschool te luisteren, en psalmen te zingen.

Dat ging goed totdat mijn ouders bezoek kregen van de zondagsschooljuffrouw.

‘Komt Wouter niet meer?’ vroeg ze. ‘Hij gaat trouw elke week’, zeiden mijn ouders. U begrijpt, lieve lezer, ik moest op het matje komen, en biechtte eerlijk mijn verhaal op. Mijn ouders waren wijs. Zondagsschool was niets voor mij en ik hoefde daar niet meer heen. Schoot ik er wat mee op? Niet zo vreselijk veel, want nu werd ik geacht thuis te blijven en dat was soms vervelend.

Zo leerde ik al vroeg met loze tijd om te gaan. Loze tijd. Tegenwoordig moet elke minuut nuttig besteed worden. De journaals op de tv waren vol met interviews: ‘Hoelang staat u al te wachten?’

Ach, stakkers, denk ik dan. Al die uren dat ik op een baby gewacht heb in slaapkamers die niet de mijne waren, hebben mij wel geleerd met verveling om te gaan.

Toen zich daar dan een grijze zondagmiddag manifesteerde begon ik mij weer eens ouderwets te vervelen. Dat heb ik een uur volgehouden en toen ik mij bij mijn partner voegde bemerkte ik dat mijn humeur behoorlijk was verbeterd.

Mijn recept? Accepteer dat niet alle tijd nuttig besteed moet worden. Heb geduld en bedenk dat vervelen ook iets is wat je moet leren. Vervelen kan heel zinvol zijn omdat je andere ideeën kunt krijgen, zaken en mensen soms in een ander daglicht gaat zien. Waarmee ik maar wil zeggen dat tijd waarin je je verveelt ook een functie kan hebben die achteraf heel zingevend blijkt te zijn.

Wouter B. Blokhuis

Meer blogs …