Hoop, anderhalve meter theologie deel 3

Hoop?

Wie hoopt er niet? We hopen allemaal, misschien beter geformuleerd, we zouden allemaal willen hopen. Hoop is een mooi en kostbaar iets, het zet mensen in beweging.

Gezien de huidige situatie vraag ik mij af waarop hopen we in onze anderhalve meter? Hopen we op drie meter? Of op een omhelzing? Hopen we op goede afloop en voor wie? Natuurlijk hopen we op het grootst mogelijk goed voor de grootst mogelijk aantal mensen, maar dat is zo abstract. Iedereen hoopt  op wereldvrede, maar dat zet mensen nauwelijks meer in beweging. Persoonlijke hoop, hoop voor onszelf?

Waar komt die dan vandaan, waarom ben ik de ene dag pessimistisch en de andere dag hoopvol terwijl de wereldsituatie er niet aanzienlijk beter of slechter op is geworden in die ene dag?

Is het chemie? Goede slaap en goede hormonen? Waardoor hoop je de ene dag wel en de andere dag misschien minder? De anderhalve meter bepaalt je bij kleine hoop. Misschien is het wel goed eens klein te ‘hopen’.

Hoop is altijd op dingen die je niet ziet, maar wel hoopt. Je kunt het nog niet zien. Daarover gaan de beroemde woorden van Vacslav Havel.

Hoop is ergens voor werken
omdat het goed is,
niet alleen omdat het kans van slagen heeft.

Hoop is niet hetzelfde als optimisme
evenmin overtuiging
dat iets goed zal aflopen.
Wel de zekerheid dat iets zinvol is
afgezien van de afloop, het resultaat.

Emily Dickinson noemt hoop ook wel dat ding met veertjes dat neerstrijkt in de ziel. Het heeft iets ongrijpbaars maar heel krachtig.

Hoop is een uitdaging van binnenuit iets te doen. Binnen de anderhalve meter is dat misschien geen beperking, maar een uitdaging?  1,5 meter duurzaam? 1,5 meter Vrede? Anderhalve meter minder vlees?

Laten we ons niet blindstaren op het grote, het begint klein, bij anderhalve meter misschien.

Wies Houweling
algemeen secretaris

Meer blogs