Jeugd

Omdat ik excentrisch woon (in een dorpje bij Enkhuizen) moet ik in de zomer vaak wachten voor de Houtribsluizen bij Lelystad. Ook deze zomer sta ik weer eens in de rij te wachten. Vóór mij staat een leuke sportauto met een linnen kapje. De zon breekt door, het kapje gaat open en ik kan duidelijk zien wie er in het autootje zitten.

Voor de verandering eens geen man op leeftijd, maar een jong stel. Zij heeft haar haar opgestoken en hij draagt een schalks petje. Ze kunnen het uitstekend met elkaar vinden, want tijdens de tien minuten die we moeten wachten geven ze elkaar twee keer de high five en zoenen ze elkaar enthousiast.

Het tafereeltje vertedert me. Bernard Shaw mag dan gezegd hebben dat jeugd veel te mooi is om aan jonge mensen te verspillen, er is een kant aan jonge mensen die je in het hart raakt en een glimlach oproept bij het terugdenken aan de onbezonnenheid en gedrevenheid van je eigen jonge jaren.

Later, als je ouder wordt, verdwijnt die onbezonnenheid en dat heeft ook iets van verlies. Je maakt misschien minder fouten, maar je pieken en dalen van opperste vreugde en diepe teleurstelling zwakken geleidelijk af tot kleine heuveltjes in een aangeharkt landschap.

In Genesis wordt verteld dat aartsvader Jakob zijn zoon Jozef liefhad boven zijn andere zonen omdat hij een “kind van zijn oude jaren was“. In dat zinnetje zit eigenlijk alles. Oude jaren kijken met een speciale blik naar jonge jaren. En in dat kijken duikt dan soms een liefdevol moment op, onverwacht en niet goed definieerbaar, maar wel een kleine vreugde voor de ziel.

Johan de Wit

Meer blogs …