Levensenergie

Ik heb in de laatste weken moeten constateren dat ik me tot nu toe, ondanks dat ik hier al 20 jaar woon, nog niet heb gerealiseerd wat het eigenlijk betekende in de buurt van twee studentenverenigingen en een aantal studentenwoningen te leven. Ik had er echt geen flauw benul van.

Wakker

Want het is nog nooit gebeurd dat ik de hele nacht wakker werd gehouden door het geschreeuw en gebrul van de feestende menigte die voortdurend heen en weer liep omdat drinken, dansen en kabaal maken niet voldoende waren. Er moest nog een nachtduik in de gracht genomen worden.

Begrip

Ben ik dan elke vorm van begrip voor de jeugd kwijt? Nee, ik begrijp ze. Af en toe lust ik ze wel rauw maar ik begrijp ze toch. Ze moeten toch wel wat met die levensenergie: dezelfde die ik af en toe mis, zeker na een slapeloze nacht. Waar het om gaat is dat die levensenergie in ons tot een levendmakende, aanspreekbare, bevrijdende adem/geest wordt.

Gij zijt in alles diep verscholen, in al wat leeft en zich ontvouwt. Maar in de mensen wilt Gij wonen met hart en ziel aan ons getrouwd…

Adem

Maar dat betekent ook dat wij met elkaar ‘getrouwd’ zijn, d.w.z. onlosmakelijk met elkaar verbonden en tot trouw aan elkaar geroepen. Van dit besef hangt alles af: niet alleen het antwoord op de vraag of we de pandemie de baas worden, maar ook die naar de toekomst van de aarde die gaar aan het koken is. De gevolgen hebben we zojuist gezien: in Canada, in Limburg, in België, in Duitsland. Het is meer dan ‘leven en laten leven’ alleen. Het gaat om de zorg voor elk levend wezen als de drager van dezelfde geest die ook mijzelf bezielt. En ik beweer beslist niet dat ‘de jeugd’ dit besef zou ontberen! Wat ik wel zeg is dat ik me steeds beter realiseer dat dit de enige denkbare grondslag is waarop we onze houding t.a.v. de werkelijkheid moeten ontwikkelen. Zo groot is dat plaatje maar het begint bij het besef dat ieder van ons door dezelfde adem wordt bezield …

Jarek Kubacki

Meer blogs …