Op leven en dood …

‘Wanneer kom je dan weer?’ vraagt een Oekraïense vriend. Sinds afgelopen zomer hebben we elkaar niet meer gezien. Met Kerst is het alweer niet gelukt: wij vonden het niet verantwoord om, destijds nog steeds niet geboosterd, naar een dorp te gaan waar nauwelijks iemand gevaccineerd is. Misschien met Pasen, antwoord ik onzeker hoewel ik weet dat ik op de zondag wanneer zij dit jaar het Opstandingsfeest vieren, eigenlijk helemaal niet vrij ben. Maar ja, het gaat om een gemeente waar ze relatief makkelijk een vervanger zouden kunnen vinden, maak ik mezelf wijs. Want ik heb heimwee: naar hem en zijn parochianen en het land. Ik mis hun warme gastvrijheid, de gesprekken, het samen-vieren. Ja, Pasen in Oekraïne: het zou mooi zijn. Het schone Pascha! Nergens beleef ik het feest van het leven dat sterker blijkt dan de dood, zo intens, zo persoonlijk, zo tastbaar als met de Christenen van het Oosten. Nergens en met niemand geloof ik in de opstanding meer oprecht dan met hen en bij hen …

Zorgen

Maar zal het lukken? Plotseling (of in feite helemaal niet plotseling want de oorlog woedt daar al jarenlang!) gaat deze vraag niet alleen over COVID en mijn eigen preekrooster. Het gaat over Poetin en Biden en … Het gaat over het voorbestaan van het land dat mij zo dierbaar is geworden. Ik maak me zorgen, grote zorgen: om mensen die ik ken. Bijvoorbeeld om die soldaat die een tijd geleden een organisatie oprichtte voor de Oekraïense LHBT-soldaten. Een moedige jongen. Voor zijn verjaardag probeerde hij geld in te zamelen: voor een spionage-drone voor zijn eenheid. Ik heb helaas tegen hem moeten zeggen dat onze stichting geen wapens financierde.  Nu zit ‘ie daar: in de loopgraven dichtbij Loegansk (Weet je het nog: MH17?). Met zijn machinegeweer maar zonder zijn gedroomde drone. Zal het lukken? Zal het HEM lukken: om DIT te overleven?

Hoop

Over drie maanden gaan we Pasen vieren: eerst hier en een week later daar. Ook in Rusland. Ook Poetin zal dan in de kerk verschijnen. Maar zal het leven weer sterker blijken dan de dood?

Ik hoop het …

Jarek Kubacki

Meer blogs …