Sprookje

In deze tijd van kommer en kwel, van zorgen en angst, is het voor velen moeilijk om toch blij de wereld in te blijven kijken. Daarom lieve lezers vertel ik nu een sprookje. Enerzijds roept dat herinneringen aan kampvuren op waarbij vaak spookverhalen werden verteld. Anderzijds behoren sprookjes tot de klassieke kinderliteratuur, zoals daar zijn Sneeuwwitje en de zeven dwergen en Assepoester. Pas later kom je er achter dat deze sprookjes vaak een diepere betekenis hebben. Hoewel ik niet van Grimm afstam, nog van de Storyteller, waag ik mij op het gladde ijs van een sprookje.

Er was eens …

Er was eens een volkje van nijvere dieren. Niet één soort dieren maar laat ik maar zeggen: vogels van diverse pluimage. Het volkje bestond niet uit louter vogels, die waren er wel, maar de dieren die op het land leefden en werkten waren ver in de meerderheid. De vogels waren eigenlijk uit een ander land gekomen en waren bezorgd over hun komaf. De dieren op het land wilden de vogels geruststellen, want zo zeiden ze: ons dna is volgens hetzelfde principe opgebouwd als jullie dna. Maar de vogels waren daar niet mee tevreden.

Wijze Pad

Nu wilde het geval dat het volkje van nijvere dieren werd bestuurd door een wijze Pad. Het verschil tussen een pad en een kikker is dat een pad niet springt. Maar goed, dit terzijde. Uiteindelijk werd door een vertegenwoordiging van de landdieren en de vogels besloten de Pad om raad te vragen. Dat was nog zo simpel niet, want je kunt niet zomaar op de Pad afstevenen en zeggen dat je hem om raad wilt vragen. Maar nadat er formulieren in tienvoud waren ingevuld en een ijverige vos, die tevens journalist was voor de krant van wakker dierenland, op een persconferentie het onderwerp ter sprake had gebracht, stemde de Pad in met een overleg.

Wijsheid en zingeving

Op de afgesproken datum begaven vertegenwoordigingen van de landdieren en de vogels zich naar het paleis van de Pad. Zij kregen ruim de gelegenheid om hun standpunten uiteen te zetten. De Pad luisterde zonder ze te onderbreken, maar stelde wel aanvullende vragen. Ten slotte kwam hij met zijn oordeel:
‘Mondkapjes zullen niet helpen’, sprak hij waardig. ‘Daar is geen wetenschappelijk bewijs voor. Maar wat ik jullie adviseer is: geef elkaar de ruimte. Let daarop. Maar let niet zo op elkaar.
Stil verlieten de vertegenwoordigers het paleis van de Pad. Stil door zijn wijsheid en de zingeving van zijn raad.

Wouter B. Blokhuis

Meer blogs …