Vergadering

De vergadercultuur in Nederland is enigszins veranderd door de pandemie die de wereld in zijn greep heeft. Nu ‘zoomen’ we dat het een lieve lust is. Een merkwaardige tijdspassering die best eens nader bekeken mag worden. Het begin is al apart. Je krijgt een regel abracadabra toegestuurd en na één keer weet je al: dit is een link. Het is niet link, maar een link – Engels woord voor schakel. Op de afgesproken tijd klik je op de link en het eerste wat je ziet is jezelf. Sommigen denken dat het een spiegelbeeld is, maar helaas, het is het oog van de camera in je laptop of je webcam dat naar je kijkt. Je klikt weer en opeens vult het scherm zich met gesprekspartners. Een enkele laatkomer doet de beelden in elkaar schuiven. En dan begint voor sommigen het instellen van het beeld waar zij zo voordelig mogelijk in uit willen komen. Tijdens dat instellen zie je de ruimte waar men zich in bevindt door het beeld vliegen. Van de man of vrouw in kwestie zie je alleen het haar of opeens het polootje dat gedragen wordt. Onderwijl worden vaak onverstaanbare grapjes gemaakt en weinig serieuze begroetingen uitgewisseld.

Voorzitter

Dan verschijnt er een gele rand om een beeld en dat betekent: let op de voorzitter neemt het woord. Omdat je iedereen in het gezicht kijkt zie je dat Klaas een flinke teug bier neemt – hij is toch thuis? – en Piet zijn mok koffie ledigt. Onderwijl klinkt de stem van de voorzitter die iedereen welkom heet, en vervolgens iets mompelt over de agenda. Onderwijl zie je dat Jan opstaat om de bijpassende stukken te zoeken. Bij punt twee van de agenda steekt Erik een goede sigaar op, wat hij anders niet zou mogen.

Bij punt vier van de agenda ontstaat discussie. Diverse deelnemers steken in beeld hun hand op om hun zegje te doen, maar de voorzitter ziet niet alle handen. Een paar deelnemers druipen ongehoord af en zullen de volgende keer hard roepen. Hetzelfde gebeurt bij de rondvraag. Een klik en het scherm is leeg, de vergadering is afgelopen.

Flexibele geest

Vergaderen in crisistijd. Je ziet de mensen zoals je ze nooit gezien hebt. Zonder handdruk, sommigen wat onwennig – hoe zet je de microfoon aan? – maar allemaal toch vervuld van dat ene idee: er het beste van te maken. Je raakt gewend aan de veranderde omstandigheden en je leert ervan. Hoe flexibel is die menselijke geest als het gaat om aanpassing en zingeving.

Wouter B. Blokhuis

Meer blogs …