Vrede op mijn bord

Vrede

Hoe mooi zijn de borden en tafels niet versierd, elk jaar weer? Onze creativiteit leeft op, maar is het ook vrede op ons bord? Dan bedoel ik niet of de kleuren en smaken wel bij elkaar passen, maar of het vrede is. Met vrede bedoel ik dan of iedereen recht gedaan is, dat is in deze tijd een hele spannende vraag. Iedereen heeft een verlangen om recht te doen, maar ook een grens. Iedereen wil wel vrede, zeker met Kerst.

Protesten

De boeren in Nederland vinden dat hen geen recht wordt gedaan. Dat hebben ze als voedselproducenten in Nederland duidelijk laten weten, in de protesten voor Kerst. Nu weet iedereen in Nederland dat de producten in de supermarkt ook van de Nederlandse boeren komen. Dat was voor veel grote en kleine mensen best wel schrikken. Een direct verband tussen de files op de wegen en wat er op je bord ligt. Dat is confronterend, maar het zou veel ingrijpender kunnen zijn, protesten van boeren in Zuid-Amerika en Afrika bereiken ons nauwelijks. De ellende in slachthuizen in Nederland komen wel dichterbij.

Illusie?

Het is een spannend geheel op ons bord, is vrede niet een grote illusie? Is het niet eten of gegeten worden? Is het niet volkomen wereldvreemd om nu aan vrede te werken? Hele volksstammen geloven er niet meer in. Dat kan niet in deze wereld wordt dan beweerd, maar iedereen wil wel vrede op haar bord, in eigen huis, in eigen familie en in eigen land.

Oorlog dichtbij

Ik weet nog hoe geschokt we waren toen de oorlog in 1998 in Kosovo uitbrak, zo dichtbij huis. Je kon er bij wijze van spreken met de auto naar toe. Zo dichtbij was het niet meer geweest sinds 1945. Of waren het de beelden die vaak en veel binnenkwamen. Nu zijn er nog meer beelden, via Facebook, Twitter en Instagram komen alle filmpjes en foto’s zo binnen. Mensen in Syrië laten hun familieleden in Nederland meekijken met wat er bij hen op straat gebeurt.

Verlangen naar vrede

Het lijkt of het steeds erger wordt, het verschil tussen arm en rijk, de gewapende conflicten. Het is dichtbij, zelfs op ons bord is het oorlog. Het verlangen naar vrede blijft, laten we daar vooral met elkaar bij stil blijven staan. Er is een gedeeld verlangen naar vrede, wat misschien begint op ons bord. Hapje voor hapje.

Inspirerende dagen en een mooi nieuw begin.

Wies Houweling
algemeen secretaris

Vrijzinnige vrede

Meer blogs