Vrijzinnige integratie

De man die op die maandagmorgen de spreekkamer binnenkwam, maakte een geagiteerde indruk. Ik gaf hem een hand en bood hem aan te gaan zitten. Voordat hij goed en wel zat barstte hij al los:
“Er is gisteren over mijn vrouw gepreekt,” bracht hij uit. “Niet te geloven.” Op de groene kaart zag ik dat Johanna hem als nieuwe patiënt had ingeschreven.
“Een vrouw die op zondag in een korte broek was gesignaleerd. Die nog maar net in onze gemeente was komen wonen. Dat zei de dominee van de kansel af tegen de volle kerk.” De man begon te transpireren.
“Waar zijn wij in terecht gekomen, dokter? Ze hebben dus ook nog gespioneerd!”
Het duurde even voordat hij gekalmeerd was en met een recept voor wat valiumtabletjes het pand verliet.

Aan dit voorval moest ik opeens denken toen er op een gezelligheidsbijeenkomst een discussie ontstond over de integratie van mensen met een migratie achtergrond. Volgens sommigen moest je de nieuwkomers alle ruimte geven, hun taal laten behouden en hun geloof laten belijden, kortom hun cultuur accepteren en daar voor de volle honderd procent in meegaan. Anderen vonden dit te ver gaan. Als wij gaan emigreren moeten we de taal van het land leren en ons voegen naar de cultuur daar, ook al zijn wij dan net zo goed mensen met een migratie achtergrond. En een christelijke kerk bouwen in bijvoorbeeld een Arabisch land?

Het echtpaar had de do’s en dont’s van het dorp en hun kerkgemeenschap niet goed ingeschat en werd hardhandig teruggefloten. Toen hun buurman in de nieuwbouw straat op zondag het gras in zijn voortuintje inzaaide en van een in het zwart geklede passant te horen kreeg dat dat gras niet op zou komen omdat het zondag was, werd hen maar al te zeer duidelijk dat men in mijn dorp de zondag heiligde. Zij voegden zich daarnaar en werden prima burgers.

Soms wordt er gedaan alsof het bewaken van de eigen cultuur een teken van grove intolerantie is. Maar gastvrijheid en tolerantie zijn twee verschillende zaken. Als mensen met een migratie achtergrond door hun gedrag hun culturele activiteiten aan de autochtone bevolking opdringen dan maken zij misbruik van de gastvrijheid. Willen zij getolereerd worden dan dient dit misbruik achterwege te blijven. De liefde kan niet van één kant komen en zoals overal waar mensen samenleven geldt: het is geven en nemen, zelfs in een vrijzinnige geloofsgemeenschap.

Wouter Blokhuis

Meer blogs