Dodo en de kikker (5)

In de tweede aflevering schreef ik schreef ik over de vijf wonden die bij de originele Dodo waren aangetroffen. Ook schreef ik over het ontstaan van de Dappere KRO Dodo. Je herinnert je ook dat poppenspeler Bert Brugman de handen van zijn poppen afgekeken heeft van het wajangspel.

En aldus ontving ook dappere Dodo tenminste twee van de stigmata.

Het wonderverhaal gaat nu verder.

Het hoge stemmetje van dappere Dodo werd ingesproken door Jaap, zoon van de poppenspeler. Deze Jaap deed op 80-jarige leeftijd het wonderlijke verhaal uit de doeken over hoe de geest van Dodo voorlopig eeuwig voortleeft (ongeveer zoals ik hier Dodo doe herrijzen).

Welnu: de tv-carrière van Dodo was al een paar jaar voorbij, toen Brugman bezoek kreeg van een collega poppenspeler uit de Verenigde Staten. Deze collega was op zoek naar de manier om ook zijn poppen natuurlijker te laten bewegen en was getipt dat een Nederlander daarin was geslaagd. Beide mannen brachten een aantal genoeglijke middagen door en gingen als vrienden uit elkaar.

Begin zeventiger jaren zit zoon Jaap met vader Bert voor de TV als ze daar plotsklaps die kikker zien. De poppenspeler van een paar jaar geleden was de nu wereldberoemde Amerikaan Jim Henson.
Die kikker met de Dodohandjes, dat is natuurlijk Kermit.
De Muppetshow is vergeven van Dappere Dodo’s.

Brugmans vondst was gepatenteerd, maar niet in de USA. Zoon Bert (inmiddels overleden) vertelt het verhaal met trots op youtube:

https://youtu.be/46EhGCafQAw

Dappere Dodo’s originele poppenkast staat tegenwoordig in de originele kleuren in het museum van de 20^e eeuw in Hoorn. Zoon Jop was jarig en vierde nietsvermoedend zijn feestje daar. Het was een verjaardag waar ik super enthousiast van werd. Dáár was Swiebertje; daar was Dodo! Met zijn liedje en de gaten in zijn handen.

Maken we de kikkersprong terug – naar de eerste Dodo.

In Tresoar (archief, de schatkist van de Friese geschiedenis) vond ik de boeken van Dr. G.A. Wumkes: Paden fen Fryslân. Wumkes is de man die de “Vita” (heiligenlevens) uit het Latijn vertaalde in het Fries van 1930. Dodo heeft negen alinea’s; alles wat bekend was, en 200 jaar later opgetekend is. Van hieruit is later een boom van een verhaal ontstaan, met kloostersmoppen, poppen, kerken en kikkers. Mijn verhaal is een vitaliserende stek van de Vita.

Vermoedend dat jullie beter thuis zijn in het Fries dan in het Latijn citeer ik het achtste deel:

“It libben fan Dodo de Hearremyt  

Lykwols yn it jier 1231 is broer Dodo as in man fen goede wannel en wolbihaechlik libben, op Snein nei Maria Boadskip, fostoarn troch it ynfallen fen in murre fen it âlde gebou, der’t er ûnder rekke. Hy, dy as mûnts en klúzner fiif jier op itselde plak tahâlden hie, God en de hillige Maegd nacht en dei tsjinnende, hat syn libbens-ein krige mei in toplettere lichem en as martle troch en mei God. Do’t hy lykwols troch de stiennen fen syn púnfallich hillichdom troffen en dea rekke wier, foun men oan syn hannen en foetten iepen wounen, en yn syn rjuchterside, allikerwize de fiif wounen fen de Heare, dy hy faeks forskate jierren droegen hat om mei de Krusige to lijen, sadet er yn wierhiet mei Paulus sizze koe: “ik draech de merkteikens fen de heare Jezus Christus yn myn lichem.

Mar dit hat foar de dei fen syn dea nimmen witten bûten God, dy alle dingen wit.”

Dit stond in het boek dat de KRO directeur gevonden heeft. Ik citeer Ensie, het woordenboek van populair taalgebruik; DAPPERE DODO (1982) (sch., vaak iron.) bijnaam voor iemand die op een sullige manier probeert dapper te zijn. Wellicht populair geworden dankzij de kinderserie ‘Dappere Dodo’ (een creatie van marionettenspeler Bert Brugman) die op 3 februari 1955 bij de KRO van start ging. Deze tv-serie verdween pas in 1964 na 75 afleveringen van het scherm. Het kinderkoor De Karekieten vertolkten het lied van Dappere Dodo. De beginregels klonken zo: ‘Jongens, meisjes, kijk nu goed / Wat die dapp’re Dodo doet.’ Figuren uit de televisiereeks waren Opa Buiswater en juffrouw Vulpen. Deze Dodo heeft niets te maken met de gelijknamige uitgestorven walgvogel, die een dot veren aan de aars heeft en er vrij dom uitziet. De naam werd door tekstschrijver Fred Bredschneyder ontleend aan een boek over heiligen, waarin onder anderen een zekere Sint-Dodo van Asch voorkwam.

Ivo de Jong