Jezus op straat

Ik vond Jezus op straat en kom hem niet laten liggen.  Hij stond gewoon in een hoekje, in de regen. Ik vind niet zo vaak dingen op straat en raap zelden iets op. Jezus was niet uit een raam gevallen, maar leek gewoon aan de kant geschoven. Ik heb hem meegenomen, als theoloog kun je hem niet laten liggen. Hij is wel van plastic en niet echt mooi, maar wel een klein stukje van de Passie. Van het grote verhaal van Pasen dat bekende Nederlands ook dit jaar in Amersfoort op straat vertellen en naspelen. Ik vraag me af hoeveel mensen dit ook zouden herkennen?

De Passie in huis

Maar wat moet je met zo’n plastic symbool? Ik heb nog nooit zoiets in huis gehad en eigenlijk komt hij er ook niet in. Hij staat beneden op de meterkast voor de trap. Mijn huis begint pas boven, dus hij is tot het  voorportaal gekomen. Sommige mensen zagen hem voordat ze de trap op liepen. De katholieken riepen verschrikt ‘Wat doet die daar?’ Ja, wat moet je met een lelijke Jezus op straat als goed vrijzinnige? Het is voor mij bijna dezelfde ongemakkelijke vraag als: wat moet je nu met The Passion op straat en op de TV?

The Passion in Amersfoort

Ons kantoor is in Amersfoort, maar ik ga niet kijken naar The Passion. Dat gaat mij te ver. Er wordt een groot lichtend kruis rondgedragen door Nederlanders die het oude verhaal een nieuwe dimensie geven.  Het verhaal is zo sterk dat elke vertelling iets toevoegt. Maar is het mijn verhaal? Ik ga wel naar de TV kijken. Ik bewaar afstand, maar ben toch geïntrigeerd.

Het verhaal

Net zoals als ik Jezus niet op straat kan laten liggen, kan ik dit ook niet negeren, maar het is niet zo mijn ding. Het heeft iets van brood en spelen, terwijl het een oud verhaal is dat wordt verteld en met grote ernst wordt uitgevoerd.

Ik heb Jezus niet laten liggen omdat ik respect heb voor de traditie waar ik uit kom. Ik doe Jezus niet weg omdat ik iets heb met de verhalen. We moeten ze wel opnieuw vertellen, mensen de gelegenheid bieden ze opnieuw te vertellen nu. Door The Passion komt er iets door van het oude verhaal en ook van een nieuw verhaal.

Geseculariseerd Nederland?

De diepgang, iets dat me echt raakt op nieuwe wijze kan ik er nog niet in vinden. Ik ben wel overdonderd door de massa die het elke keer weer op de been brengt en de aandacht die het krijgt in een geseculariseerd land. Mijn Amerikaanse vrienden lachen zich rot. Hoe zo is Nederland een geseculariseerd land, met  tweede Paasdag vrij en de Passiespelen in de straten en op de TV?  Op een neonkruis en een groep bekende Nederlanders werp ik wel een blik maar haal ze niet in huis.

Wies Houweling

 

Sta op voor respect Agressieve reacties op sociale media zijn aan de orde van de dag. Recent reageerde Lodewijk Asscher, minister van Sociale zaken en Werkgelegenheid, op zulke aantijgingen op […]

In de trein zaten deze week drie jonge mannen met de telefoon afgesteld op het verslag van een voetbalwedstrijd. Ze zaten onderuitgezakt en half te slapen. In rust gebracht door geluid uit een telefoon. Mensen laten zich in andere sferen dommelen bij achtergrondgeluid, we leren dat al in de wieg.

Jonge mannen muziekdoosje

Deze drie mannen kwamen van Schiphol en hadden heel wat in te halen op voetbalgebied. Het geluid van de stem van de commentator susten ze onderuit in de bank en half in slaap. Net zoals vroeger het geluid van een babymuziekdoosje, veel mannen slapen nu ook als commentaar op voetbal gegeven wordt op de TV. Het geluid van de commentator is een soort muziekdoosje geworden om tot rust te komen.

Babymuziekdoosje

Een babymuziekdoosje kent bijna iedereen wel. Ik weet zeker dat wij er een hadden thuis, maar ik weet niet meer welk liedje. Mijn ouders trokken er bij mijn jongste broertje altijd aan als ze hem in het bedje legden. Meestal was hij in slaap voordat het muziekje afgelopen was. Ik vraag me wel eens af of het liedje dat gespeeld werd nog ondergronds ergens een invloed in ons leven heeft.

Radio 6 Soul en Jazz

Zo hebben we allemaal geluid nodig. Ik zet, als ik thuis kom, vaak radio Radio 6 Soul en Jazz aan, Voor mij een heerlijk vertrouwd geluid dat ontspant en van mijn huis een thuis maakt. Heel jammer dat deze zender stopt. Ik moet op zoek naar iets anders. Dat is nogal confronterend, want waar voel ik me thuis? Hoe kom ik aan een goede achtergrondruis?

Kerstruis

Zeker deze dagen, want rondom de kerstdagen luisteren mensen meer naar de radio. Juist deze dagen was radio 6 altijd prettig omdat ze Jazz- en Soulnummers in kerstsfeer brachten, vaak net iets anders dan de andere radiozenders. Overal is nu kerstmuziek en vaak op alle zenders dezelfde muziek. Je kunt er wat op tegen hebben, maar dan maak je het jezelf wel erg moeilijk. Het beetje variatie dat er was met Radio 6 is per 1 januari weg. Ik voel me daardoor ontheemd.

Vluchtelingenradio

Ontheemd door het verdwijnen van een radiozender in deze dagen, hoe vreemd kan het zijn. Pas echt ontheemd zullen vluchtelingen zich voelen in deze dagen. Komend uit een cultuur waar de viering van het Kerstfeest geen of veel minder aandacht opeist dan bij ons. Onze hele samenleving ademt twee weken lang Kerst. Naar welke radio zullen zij luisteren? Zullen ze massaal afstemmen op de geluiden van thuis? Ik zou het in hun plaats wel doen. Het helpt niet bij de integratie, maar ons kerstgeweld is toch bijna niet te verteren. Misschien kan een vluchtelingenradio in deze tijd helpen. Een zender waar op muziek en geluid te horen is waarbij mensen zich hier in Nederland thuis voelen. Een geluid van vrede en hoop dat je aan kunt zetten als je wilt ontspannen of gezellig thuis wilt komen. Een soort ‘Welkom vluchtelingen in onze pluriforme samenleving ruis’, niet te zwaar en intellectueel, gewoon een warme ruis.

Kerst

Aan het kerstgeluid in deze tijd ontkomen we niet, maar laten we ons er niet te lang door in slaap sussen, er is zoveel goeds en moois nog te doen!
Inspirerende dagen!

Wies Houweling

Staan vrouwen met hoofddoeken altijd in de frontlinie op religieus gebied?

Als er grote omwentelingen zijn op dit gebied staan vrouwen kwetsbaar vooraan. Wendelmoet Claesdochter in 1527 die de brieven van Luther las, belandde als één van de eerste martelaren op de brandstapel. Vrouwen hebben het predikantschap bevochten met eigen doorzettingsvermogen en totale inzet zoals Anne Zernike in 1911.
Laatst was ik in Istanbul voor een conferentie van European Project for Interreligieus Learning (EPIL). De helft van de vrouwen was moslim, de andere helft christen. Iets minder dan de helft droeg een hoofddoek. Niet alle moslim vrouwen dragen een hoofddoek. Het is meestal een persoonlijke keuze vertelde één van de vrouwen mij.

Vergis u niet, hoofddoeken zijn erg mooi en stijlvol. Een paar dagen in hun gezelschap en je denkt er zelf ook wel over na. Prachtige kleuren, verschillende manieren van omdoen en knopen. Naast een geloofs- is het soms ook bijna een modestatement.

Een herinnering uit de jaren zestig

Ik herinner me uit de jaren zestig dat mijn moeder ook altijd als zij de deur uitging een sjaaltje omknoopte. Dat zag er volgens ons als kinderen niet uit. Als het regende ging daar nog een plastiek kapje overheen. Dat is alweer 50 jaar geleden. Ze vond het altijd vreselijk, maar dat deed je toen als vrouw nu eenmaal in Bennekom in de jaren zestig. Wanneer ze ermee is gestopt, weet ik eigenlijk niet.

Stijlvolle hoofddoeken als identiteit

Jonge vrouwen uit Bosnië, Turkije, Nederland en Oostenrijk dragen nu in dit gezelschap heel stijlvolle hoofddoeken. Veel mooier dan die van mijn moeder vroeger. Ze zien het absoluut niet als een teken van onderdrukking, maar van identiteit. In Turkije zijn er nu overigens veel meer hoofddoeken te zien dan vijf jaar geleden. Dit is de invloed van Erdogan in het voorheen zo seculiere Turkije van Atatürk.
Ik weet niet of dat waar is en of Erdogan’s vrouw daar de oorzaak van is, daar kan ik niet goed over oordelen. Wel over het feit dat vrouwen de voorhoede zijn, aan hen is het zichtbaar op straat, zij stellen een daad. Aan mannen in Istanbul is niets zichtbaar islamitisch te ontdekken. Djellaba’s en lange baarden heb ik er niet gezien. Ook niet in de grote moskeeën.

De hoofddoekrevolutie ofwel een zichtbare strijd over en op de hoofden van vrouwen

In de wereld wordt een gelovige, islamitische en politieke strijd gevoerd over en op de hoofden van vrouwen. Ik heb het gevoel dat deze vrouwen dat aan kunnen, zoals de foto laat zien. Ze bedekken hun hoofd niet hun hersens.

Wies Houweling

Op ons verzoek zong Anne Fleur Kan, artiestennaam One Trick Pony, dit lied tijdens de finale van de spreekwedstrijd ‘Alle kunst is heilig’ in Paradiso op 15 juni 2014. Een lied dat je kunst kunt noemen, van een net aan het conservatorium afgestudeerde jonge vrouw. Een lied dat beelden schetst en waarschijnlijk veel verder gaat dan een preek.

Een lied dat paste bij het thema en een lied dat ook bij Vrijzinnigen Nederland onze vereniging de juiste vragen stelt. Hieronder volgt de tekst voor wie de woorden niet goed kon verstaan op het filmpje op onze website www.vrijzinnigen.nl.

ATHEISM

God sat on the pavement,
just outside my house with his head in his hands,
and his shoulders down
His face wasn’t happy or thoughtful or mad
No his worn-out face looked heartbreakingly sad.

So I invited him in for a cup of tea
but he told me he was good by showing a bottle of whiskey
Then he started crying, and it started raining,
he screamed at me and the thunder did too.

He said “Join me in my atheism, I don’t believe in myself no more.
Join me in my atheism, I don’t believe in myself no more.”

Then he took me by the hand and looked at his watch.
He said “12 hours left, is all you’ve got.
I gave you fucking paradise, you turned into this.
I’m hurt and disappointed, it feels like Judas’ kiss.

As punishment I gave you Hitler and Justin Bieber too
but some of you even liked them, so what am I to do?
Should I turn all the wine into water,
should I trade all cows for the what
should I make everyone remember, what they once forgot?”

He said “Join me in my atheism, I don’t believe in myself no more.
Join me in my atheism, I don’t believe in myself no more.”

“And why do you follow, the book and not your heart?
Why do you murder and give my name to the war?
Maybe you believe, still, but I have lost my faith.
Not only in myself, but in the whole human race.”

“So join me in my atheism, I don’t believe in myself no more.
Join me in my atheism, I don’t believe in myself no more.”

 

Blog Wies Houweling