Dodo (4)

Het magische oog
van een ouderwetse radio:
boven ontmoet onder
in een vette groene streep
bij sterk signaal een zuivere afstemming

Soms ben ik een ezel met de oogkleppen andersom en heb ik de neiging overal verbanden te zien. Ik heb veel met God van doen, en zie zo God in van alles en iedereen.

Bijvoorbeeld. Thuis staat een ouderwetse lampenradio. Wanneer je afstemt op Hilversum 1 (Hilversum 3 bestond nog niet), dan gaat het lichtje van onder naar het lampje van boven. Als er vervolgens een dikke verbindende streep tussen boven en onder te zien is, weet je dat je goed bent afgestemd. Dat oog heet wel “Het oog van God”. Daar zie ik dan weer een diepere wijsheid in: als je er zelf niets voor doet weet God je ook niet te vinden (laatste boek van Kadr Abdollah over Rumi: “Wat je zoekt, zoekt jou”).

Er zijn nogal wat mensen die rijk willen worden via de loterij of via belastingtrucs. Dat is de snelweg; dan ben je niet goed afgestemd. Nee; verlangen, blijven verlangen, veel ruis langs de wolken, doordraaien – en wie weet?

Ik hou van het woord “in-gebed zijn”.

Neem mijn Dodo devotie. Verleden week was ik op (s)Ame(n)land en zag dat er een muziekgezelschap optrad met de naam “Dodo”. Kon geen toeval zijn, toch? Wanneer ik immers bewust en onbewust met de Heilige Dodo bezig ben, Goh: misschien hij ook met mij?

Blijkt dat muziekgezelschap “Dodo” de Dokter en de Dominee zijn die zijn gaan samen spelen.

Over muziek gesproken: het jaarlijks terugkerende Dodo festival in Bakkeveen is dan weer wel naar onze Dodo genoemd.

Dé Dodo dan. Een paar weken geleden stond ik bij Leo Beenhakker voor de deur (een vriend van me is zijn buurman) en zie daar: een gigantische Dodo voor zijn deur! Grapje, of knipoog van…?

Neen. Deze wereldberoemde walgvogel was een door de Hollanders uitgekookte superkip op het eiland Mauritius. Zij werd dodaersch genoemd: witte kont. Een vette vogel die niet vliegen kan!

Kinderen voor Kinderen zongen in 1995:

“Dodo, domme domme domme domme dodo

Dodo, domme domme domme domme dodo

Lui en dik en langzaam bovendien…”.

Maar ik schrijf niet over de domme, doch over de dappere Dodo. Niet over de dodarsch (uitgestorven 1700), maar over Dodo van Hascha (overleden 1231).

Onze Dodo kreeg die mooie achternaam van “Het Hazen (Hascha)land” waar hij de laatste vijf jaar van zijn leven woonde. Omdat hij heilig werd gevonden en er op de puinhoop van zijn kluis een klooster werd gebouwd, dragen nu hele dorpen zijn achternaam -Haske.

Omdat Dodo soms genezen kon, werd het klooster later een hotel annex ziekenhuis. Om in verder onderhoud te voorzien werden er granen verbouwd en hazen gejaagd. Om het water afzijdig te houden, kwamen er dijken en polders. Er was in die dagen minder onderscheid tussen kerk en werk; ora hoorde bij labora.

Haskerland (ingebed tussen Heerenveen – Akkrum – Joure) heeft veel aan Dodo’s dood en erfenis te danken. Dat is wetenschappelijk bewezen en staat als een kapelle boven water!

“Dag Dodo”, zeg ik dus 6 maal per week vanuit de trein of mijn Volkswagen. Of vanachter mijn laptop. Ik draai en tik aan mijn toetsen en ontvang een signaal. En ontdekte het verband tussen onze Dodo en Kermit de Kikker. Daarover volgende keer maar weer.

Ivo de Jong