Vrijzinnig Utopia, de ideale wereld dichterbij

Op de ideale vrijzinnige levensschool draagt men steile hakken, strakke jurkjes, valse wimpers, nagellak, een duimdikke laag make-up en een synthetische pruik. Tenminste, in ieder geval de heren. Want mijn ideale vrijzinnige levensschool haalt de mosterd bij drag queens. Of op z’n ordinair Hollands: travestieten. Van die gemake-upte heren valt namelijk heel wat vrijzinnigheid te leren.

Drag queen

Over twee maanden zal ik mijzelf onderdompelen in deze extravagante wereld. Dan breng ik in Californië een bezoek aan DragCon. Een conferentie rond de televisieshow RuPaul’s Drag Race. Daarin gaat RuPaul, één van ’s werelds bekendste drag queens, in een afvalrace op zoek naar America’s Next Drag Superstar. Inmiddels staat het negende seizoen in de startblokken en heeft de show zich wereldwijd – ook in Nederland – een ware cultstatus verworven. Maar wat valt hier nu van te leren?

In de eerste plaats dat drag queens met een fikse foundationkwast de hokjesgeest te lijf gaan. De geijkte grens tussen mannelijke en vrouwelijke rolpatronen wordt ongenadig in poederwolken gehuld. En wel op zo’n uitbundig flamboyante manier dat het de hele contourlijn tussen normaal en abnormaal vervaagt. Dat is exact de houding waar ik als vrijzinnige aan hecht: vanzelfsprekendheden voortdurend in vraag stellen en grenzen durven uit te wissen. Ook al doe ik dat zelf doorgaans met wat minder glitter.

Creatieve buitenbeentjes

Daarnaast biedt de drag scene een vrijplaats voor creatieve buitenbeentjes. Een thuis waar afwijkende ruimdenkers en -doeners de erkenning en herkenning vinden die ze daarbuiten vaak missen. Net als de vrijzinnigheid zal deze vrijplaats kwantitatief gezien in de marge blijven. Juist vanuit de kantlijn kun je echter voor vernieuwende impulsen zorgen. Zo hebben drag queens bijvoorbeeld een onevenredig grote rol gespeeld in de strijd voor LHBT-rechten. Bij uitstek die eigenwijs idealistische strijdvaardigheid zou in mijn ultieme vrijzinnige levensschool welig tieren.

Tot slot een laatste les in de woorden van RuPaul zelf: ‘Drag never, ever takes itself too seriously.’ Oftewel: neem jezelf flink op de hak en leef je leven met een langgewimperde knipoog.

Klaas Douwes, voorganger in Apeldoorn en lid van de Vrijzinnige zeven. Hij heeft deze blog geschreven in het kader van de communicatiecampagne Vrijzinnig Utopia.

Chaos rond persoonsgegevens, waar zijn jullie bang voor?

De grote kerken krijgen in 2018 geen adreswijzigingen van de gemeenten door als hun leden verhuizen. Het past niet meer in onze samenleving om zo met het lidmaatschap van een kerk en de zorg voor mensen om te gaan. Het is geen verrassing, maar in 2018 wordt het een chaos in de administratie van veel kerken in Nederland, vooral RK en de PKN.

Kerken maken bezwaar tegen deze ontkoppeling van de basisadministratie van de gemeente aan de kerkelijke administratie. Het werk van de Stichting Interkerkelijke Leden Administratie (SILA). Waar zijn ze plotseling bang voor?

Verrassing?

Het is geen verrassing, want wat men al lange tijd vreesde wordt werkelijkheid. Waar zit nu de angst? Dat mensen zich makkelijker uitschrijven? Mijn collega heeft onlangs een ultieme poging gedaan om zich uit te schrijven bij de katholieke kerk. Gelukkig kun je daar op het internet nu voorbeeldbrieven voor krijgen. We klagen over nieuwsbrieven via de email waar we nooit meer vanaf komen, maar voor een kerkelijk lidmaatschap geldt dat niet?

Unieke Nederlandse folklore

Er zijn maar weinig landen waar dit gebeurt. In sommige Europese landen kun je wel zelf bij de overheid je religieuze voorkeur opgeven, en ook weer wijzigen. In bijvoorbeeld de VS is dit systeem ondenkbaar, omdat het in strijd is met de grondwet.

Volg de kleine geloofsgemeenschappen

Kleinere geloofsgemeenschappen zijn altijd zorgzaam voor hun leden.  De leden zijn zelf verantwoordelijk voor de in-,  en uitschrijving. Vrijzinnigen Nederland, de voormalige Nederlandse Protestanten Bond, heeft nooit meegedaan aan dit administratieve systeem. Zij staat dan ook open voor veel mensen met een dubbel lidmaatschap. Dat hoort bij vrijzinnigen.

Waar is de bezorgdheid om?

Het vermoeden is natuurlijk dat de grote kerken angstig zijn omdat ze zo misschien nog meer schaapjes verliezen. Zouden de kerken zich niet meer zorgen moeten maken over mensen die zich niet meer willen inschrijven?

Het zal toch niet zijn om de zorg voor de mensen die net buiten de diaconale of pastorale zorg dreigen te vallen? Dat is nu ook al een uiterst moeizaam gebied. De zorg van kerken strekt zich toch altijd veel breder uit dan haar leden? De kwetsbaren moeten we altijd en overal zoeken.

Autonome individuen melden zich wel als het hun uitkomt. Bovendien is lidmaatschap niet meer van deze tijd. Kerken wordt wakker: het is 2017.

Wies Houweling en Johan de Wit

 

 

 

In 2007 overleed mijn moeder op kerstmorgen, dat bepaalde heel lang mijn beleving van eerste kerstdag en eigenlijk het hele kerstfeest.  Daarom draag ik de kleur blauw tegen het kerstgeweld. Ik heb niets tegen de boodschap: dat het licht uiteindelijk de duisternis zal overwinnen, dat is een mooi verhaal.  Ik heb wel bezwaar tegen het te veel licht met kerst, zoveel licht dat er is geen duisternis meer te zien en door alle kerstmuziek hoor ik de stilte niet meer.

Kerstvrije omgeving

De kerstdagen kom ik wel door.  Met het lezen van  boeken die ik heb opgespaard, het kijken van mooie films en muziek te luisteren in mijn pyjama op de bank. Ik doe geen TV of radio aan, daar word ik gek van. Ik probeer ook al jaren in deze tijd winkels met te veel kerstgedruis te vermijden.

Steeds meer ontdek ik dat ik niet de enige ben.  Zou het interessant zijn anderen te ontmoeten en hun verhaal te horen? Ik vrees dat we geen kerstvrije omgeving kunnen vinden om met een groep koffie te drinken.

Blauw

Ik ben misschien een beetje tegendraads in de kerstijd, ik noem mijzelf ook vrijzinnig. In deze samenleving mag van alles, maar als je niets hebt met kerst, ben je zielig.  Met mijn blauwe kleding wil ik zeggen: ‘Het is OK om niet mee te doen met kerst’. Er zijn veel meer mensen voor wie de kerst niet prettig is. Zij voelen zich niet thuis in het ‘kerstgeweld’ dat elk jaar over onze samenleving heen komt. Er lijkt geen ontsnappen aan. Kunnen we een tegendaad stellen? Een stil protest, een klein gebaar. Ik draag blauw deze dagen, doe je mee? Misschien komen we elkaar ergens tegen en herkennen we elkaar.

Wies Houweling

Vlog Blauwe kerst
Meer blogs?

 

 

Vrijzinnigen willen het feestje 500 jaar reformatie niet bederven, maar denken wel moet dit nou? Er zijn komend jaar prachtige activiteiten, maar wij zijn wat terughoudend over ‘de’ reformatie. Moet je dit nu echt vieren? Vrijzinnigen hebben oude wortels tot aan de reformatie toe. Liever gaan wij verder terug naar Erasmus dan naar Luther. Vrijzinnigen houden meer van semper reformanda dan van sola fide.

(Ecclesia semper reformanda est is een uitspraak die het steeds vernieuwende vermogen van kerk aangeeft en sola fide is de bekendste uitspraak van Luther ‘Bij geloof alleen’).

Protestanten in Nederland vieren 500 jaar reformatie groots. Ik doe mijn best maar ik word er niet echt warm van. Waarom vieren we reformatie? Er zijn vele slachtoffers gemaakt in naam van orthodoxie en in naam van de vernieuwers. Nog steeds is er strijd en vallen er doden om geloofszaken.

Oude schoolplaat

De oude schoolplaat van Luther in de Rijksdag in Worms is al jaren geleden van mijn studeerkamer naar het washok verdwenen. Een vertrouwd beeld bij het legen van de wasmachine. Ik houd hem ook niet vanwege de verering voor Luther, maar om een oude leraar die er zo mooi over kon vertellen. Het is een romantisch beeld.

In Nederland hebben we ook nooit zo heel veel met Luther gehad. Erasmus, Menno Simons en Calvijn waren veel invloedrijker. Theologisch vind ik eigenlijk altijd de geschiedenis van de doopsgezinden in Nederland veel interessanter. Die waren ook veel eerder dan Luther. Nu heeft iedereen recht op z’n eigen feestje, maar is Luther wel iemand om in Nederland feest mee te vieren?

Open kerk

Als vrijzinnige houd ik van het woord reformatie om de constante beweging die het aangeeft.  Voor mij is dat een kerk die open is naar de samenleving en reageert op wat daar gaande is. Een gemeenschap met vloeibare grenzen, dat klinkt heel vrijzinnig.

Wie er bij hoort en wie niet, niemand maakt zich daar druk over. Het is een doorlopend proces.  Zo’n open kerk is nog steeds nodig en heeft meer kracht dan het vieren van 500 jaar reformatie.

Ik ben liever vrijzinnig en dapper semper reformanda.

Wies Houweling

 

 

 

 

 

Even geen ruimte voor cynisme, maar een tocht van ruim 5000 mensen met idealen. Idealen over een leefbare samenleving, waarin iedereen zonder discriminatie gelijke kansen heeft. Ik zie het als een positief teken.

Nasrdin Dchar

Hij riep in de DWDD op tot deze tocht voor ieder1 omdat hij denkt dat Nederland haar verhaal kwijt is. Het verhaal waarin iedereen een rol heeft. Een verhaal van empathie en gelijkwaardigheid. Een verhaal dat zijn kinderen en vele andere kinderen een veilige toekomst biedt.

Een parade

Het was geen protestmars zondag 26 september, maar een parade met gele ballonnen, T-shirts en spandoeken en veel muziek. Ik ging met de tram naar het Amstelstation in Amsterdam om daar bij de parade aan te sluiten en naar het Museumplein te lopen. Ik liep de hele tocht in de buurt van het dweilorkest dat prachtige dansmuziek speelde. Het was een feest te lopen in deze parade met zoveel blije mensen op deze zonnige zondag.

Brede glimlach in de tram

Het begon al in de overvolle tram naar het Amstelstation. De tram was vol mensen die gingen meelopen. In de Rivierenbuurt, een paar haltes voor het Amstelstation stapte een Surinaams Nederlandse vrouw in met een enorm verbaast gezicht, onmiddellijk gevolgd door een brede glimlach. ‘Wauw, ik vraag me af waar jullie allemaal heen gaan?’  Iedereen lachte terug. Dat was voor mij eigenlijk een van de belangrijkste dingen. Het liet aan mij ook de noodzaak zien van het gebaar. Er zijn zoveel mensen die strijden en lijden. Vaak alleen of in kleine groepjes zonder het van elkaar te weten. Het is goed dat  je het weet, ziet en belangrijk vindt, hoe moeizaam het proces ook is. Je wilt elkaar een hart onder de riem steken. Al waren er maar 10 mensen geweest, dan was ik nog gegaan.

IJdel

Veel reacties van columnisten/ blogschrijvers en mensen op twitter waren negatief. Vele schrijvers gebruikten het om zichzelf als ‘realist’ te profileren, te laten zien dat zij weten waar het echt om gaat in Nederland. Zij, de verstandige critici, tegenover de mensen die dromen en idealen hebben. In ijdelheid doen zij voor elkaar niet zoveel onder.  Als alle filmers en fotografen die de parade nu filmden ook mee hadden gelopen was de hele stoet nog veel langer geweest.

Tweet: muziek verbindt

Ik heb geen selfie gemaakt, wel een mooi filmpje van het orkest waar ik vlakbij liep (en af en toe danste). Dat plaatste ik op twitter met de woorden: “muziek verbindt #ieder1’’.  Mensen zagen het en vonden het een mooie impressie, behalve een twitteraar die zichzelf Dutch Deacon Blues noemt. Hij tweette terug ‘Dat vonden de moslims in de Bataclan niet’. Deze opmerking verwijst naar de gruwelijke IS aanslag meer dan een jaar geleden in de Parijse concertzaal Bataclan.

Precies tegen dit soort cynisme loop ik mee en zal ik blijven meedoen aan initiatieven die verbinden en mensen een kans geven om te dromen en idealen te hebben.
Ok, genoeg gelopen en gedanst, er is werk aan de winkel.

Wies Houweling

Meer blogs lezen?