Dankbaarheid vluchtelingen

Dankbaarheid van vluchtelingen

Dankbaarheid van vluchtelingen Je hoort het nergens en niemand schrijft er over, maar wij verwachten toch dankbaarheid van vluchtelingen? Naast opgelucht, boos en angstig, vinden we dat ze dankbaar moeten […]

Vluchtelingenradio

Vluchtelingenradio om de kerst door te komen

In de trein zaten deze week drie jonge mannen met de telefoon afgesteld op het verslag van een voetbalwedstrijd. Ze zaten onderuitgezakt en half te slapen. In rust gebracht door geluid uit een telefoon. Mensen laten zich in andere sferen dommelen bij achtergrondgeluid, we leren dat al in de wieg.

Jonge mannen muziekdoosje

Deze drie mannen kwamen van Schiphol en hadden heel wat in te halen op voetbalgebied. Het geluid van de stem van de commentator susten ze onderuit in de bank en half in slaap. Net zoals vroeger het geluid van een babymuziekdoosje, veel mannen slapen nu ook als commentaar op voetbal gegeven wordt op de TV. Het geluid van de commentator is een soort muziekdoosje geworden om tot rust te komen.

Babymuziekdoosje

Een babymuziekdoosje kent bijna iedereen wel. Ik weet zeker dat wij er een hadden thuis, maar ik weet niet meer welk liedje. Mijn ouders trokken er bij mijn jongste broertje altijd aan als ze hem in het bedje legden. Meestal was hij in slaap voordat het muziekje afgelopen was. Ik vraag me wel eens af of het liedje dat gespeeld werd nog ondergronds ergens een invloed in ons leven heeft.

Radio 6 Soul en Jazz

Zo hebben we allemaal geluid nodig. Ik zet, als ik thuis kom, vaak radio Radio 6 Soul en Jazz aan, Voor mij een heerlijk vertrouwd geluid dat ontspant en van mijn huis een thuis maakt. Heel jammer dat deze zender stopt. Ik moet op zoek naar iets anders. Dat is nogal confronterend, want waar voel ik me thuis? Hoe kom ik aan een goede achtergrondruis?

Kerstruis

Zeker deze dagen, want rondom de kerstdagen luisteren mensen meer naar de radio. Juist deze dagen was radio 6 altijd prettig omdat ze Jazz- en Soulnummers in kerstsfeer brachten, vaak net iets anders dan de andere radiozenders. Overal is nu kerstmuziek en vaak op alle zenders dezelfde muziek. Je kunt er wat op tegen hebben, maar dan maak je het jezelf wel erg moeilijk. Het beetje variatie dat er was met Radio 6 is per 1 januari weg. Ik voel me daardoor ontheemd.

Vluchtelingenradio

Ontheemd door het verdwijnen van een radiozender in deze dagen, hoe vreemd kan het zijn. Pas echt ontheemd zullen vluchtelingen zich voelen in deze dagen. Komend uit een cultuur waar de viering van het Kerstfeest geen of veel minder aandacht opeist dan bij ons. Onze hele samenleving ademt twee weken lang Kerst. Naar welke radio zullen zij luisteren? Zullen ze massaal afstemmen op de geluiden van thuis? Ik zou het in hun plaats wel doen. Het helpt niet bij de integratie, maar ons kerstgeweld is toch bijna niet te verteren. Misschien kan een vluchtelingenradio in deze tijd helpen. Een zender waar op muziek en geluid te horen is waarbij mensen zich hier in Nederland thuis voelen. Een geluid van vrede en hoop dat je aan kunt zetten als je wilt ontspannen of gezellig thuis wilt komen. Een soort ‘Welkom vluchtelingen in onze pluriforme samenleving ruis’, niet te zwaar en intellectueel, gewoon een warme ruis.

Kerst

Aan het kerstgeluid in deze tijd ontkomen we niet, maar laten we ons er niet te lang door in slaap sussen, er is zoveel goeds en moois nog te doen!
Inspirerende dagen!

Wies Houweling

religieus humanist

Help! Ik ben religieus humanist

Soms denk ik dat ik onvermoeibaar religieus ben. Als ik op een andere plek was geboren, had ik op een andere manier vorm en woorden gegeven aan mijn eigen ‘geloofssysteem’, mijn eigen religie. Misschien is het voor mij heel goed dat ik in Nederland ben geboren, hier is religie mild en hebben we heel veel keus, ook uit hele bijzondere vormen.

Religieus humanisme

Religieus humanisme spreekt me al een poos bijzonder aan. Waar komt het vandaan? Wie heeft het uitgevonden? Ik kan u vertellen dat er van 1945 – 1946 voor de oprichting van het Humanistisch Verbond een religieus humanistische vereniging heeft bestaan. De taak van het religieus humanisme was ‘mensen te doordringen van het besef der innerlijke samenhang, hun het geloof in het leven en in de mogelijkheid tot scheppen van een samenleving van levenslustige mensen te geven.’
Het religieuze aspect moest tot uitdrukking komen in het besef van verbondenheid met medemensen, natuur en kosmos; het humanistische aspect in verwezenlijking van de waarden van waarachtigheid, gerechtigheid en naastenliefde.

Verbondenheid en waarden

Het gaat om verbondenheid en waarden, broodnodig in deze samenleving. Deze vereniging bestaat niet meer en is opgegaan in het Humanistisch Verbond. Het Apostolisch Genootschap noemt zich religieus humanistisch en sommige afdelingen van Vrijzinnigen Nederland ook. Meestal begint een echte vrijzinnige, zoals ik, voor zichzelf en sluit zich niet zo gauw aan bij een bestaande groep. Jammer. Maar misschien gaan er veel nieuwe groepen ontstaan, wie doet er mee?

Wies Houweling

Dappere hoofddoekrevolutie

Staan vrouwen met hoofddoeken altijd in de frontlinie op religieus gebied?

Als er grote omwentelingen zijn op dit gebied staan vrouwen kwetsbaar vooraan. Wendelmoet Claesdochter in 1527 die de brieven van Luther las, belandde als één van de eerste martelaren op de brandstapel. Vrouwen hebben het predikantschap bevochten met eigen doorzettingsvermogen en totale inzet zoals Anne Zernike in 1911.
Laatst was ik in Istanbul voor een conferentie van European Project for Interreligieus Learning (EPIL). De helft van de vrouwen was moslim, de andere helft christen. Iets minder dan de helft droeg een hoofddoek. Niet alle moslim vrouwen dragen een hoofddoek. Het is meestal een persoonlijke keuze vertelde één van de vrouwen mij.

Vergis u niet, hoofddoeken zijn erg mooi en stijlvol. Een paar dagen in hun gezelschap en je denkt er zelf ook wel over na. Prachtige kleuren, verschillende manieren van omdoen en knopen. Naast een geloofs- is het soms ook bijna een modestatement.

Een herinnering uit de jaren zestig

Ik herinner me uit de jaren zestig dat mijn moeder ook altijd als zij de deur uitging een sjaaltje omknoopte. Dat zag er volgens ons als kinderen niet uit. Als het regende ging daar nog een plastiek kapje overheen. Dat is alweer 50 jaar geleden. Ze vond het altijd vreselijk, maar dat deed je toen als vrouw nu eenmaal in Bennekom in de jaren zestig. Wanneer ze ermee is gestopt, weet ik eigenlijk niet.

Stijlvolle hoofddoeken als identiteit

Jonge vrouwen uit Bosnië, Turkije, Nederland en Oostenrijk dragen nu in dit gezelschap heel stijlvolle hoofddoeken. Veel mooier dan die van mijn moeder vroeger. Ze zien het absoluut niet als een teken van onderdrukking, maar van identiteit. In Turkije zijn er nu overigens veel meer hoofddoeken te zien dan vijf jaar geleden. Dit is de invloed van Erdogan in het voorheen zo seculiere Turkije van Atatürk.
Ik weet niet of dat waar is en of Erdogan’s vrouw daar de oorzaak van is, daar kan ik niet goed over oordelen. Wel over het feit dat vrouwen de voorhoede zijn, aan hen is het zichtbaar op straat, zij stellen een daad. Aan mannen in Istanbul is niets zichtbaar islamitisch te ontdekken. Djellaba’s en lange baarden heb ik er niet gezien. Ook niet in de grote moskeeën.

De hoofddoekrevolutie ofwel een zichtbare strijd over en op de hoofden van vrouwen

In de wereld wordt een gelovige, islamitische en politieke strijd gevoerd over en op de hoofden van vrouwen. Ik heb het gevoel dat deze vrouwen dat aan kunnen, zoals de foto laat zien. Ze bedekken hun hoofd niet hun hersens.

Wies Houweling

De rechtvaardige gastvrouw in paniek

We zijn geen gastvrij land met ruimdenkende mensen. Dat hebben we jaren geroepen, maar dat is niet zo. Gastvrijheid gaat dwars in tegen onze cultuur van ‘een koekje bij de thee’ en ‘liever alleen bezoekjes op afspraak’. Dat is de cultuur waarin wij leven. Als ’s avonds de voordeurbel gaat en ik verwacht niemand, dan schrik ik me rot. Ik ben niet gastvrij, maar geloof wel in gerechtigheid en vrijheid.

Is dat ook niet wat er nu gebeurt met de vele vluchtelingen die aanbellen terwijl we juist dachten na de crisis rustig bij te komen? Hoe naïef om te denken dat het ‘rustig’ kan, terwijl we jarenlang beelden van de oorlog in Syrië en Afghanistan via de diverse media volgen? Het is anders als mensen in nood op de stoep staan.

We zijn bang, al of niet terecht. We worden opgejaagd door angstverhalen in de media, die sommigen serieus nemen en anderen met bedenkingen aanhoren. Ver weg is de vluchteling een eenvoudig probleem, als er iemand aan de voordeur belt is dat bijna een bedreiging.

Er wordt een angstige wereld geschetst met constante bedreiging. Word wakker Nederland, voor vele mensen wereldwijd is dat een dagelijkse realiteit! In deze wereld leven we, en daarin kunnen wij een persoonlijke keuze maken voor angst of voor een wereld met gerechtigheid en vrede. Willen we leven in een wereld waarin iedere vreemde een potentiële terrorist is of ieder mens recht heeft op een eerlijke en open benadering?

Eigenlijk komen we dan uit bij de oude vraag: verwachten we iets goed uit de mens of alleen maar kwaad? Ik ben optimistisch vrijzinnig en ga voor het goede in de mens en zal proberen gastvrij te zijn en desnoods met het zweet op mijn rug de deur te openen.

Omdat dat de wereld is waarin ik leven wil en ik ook zelf zo behandeld wil worden.
Rechtvaardigheid zet ons over onze weerstand heen, toch? Onze rechtvaardigheid en onze keuze om niet in een bange wereld te leven maakt van ons goede gastvrouwen en –heren en van Nederland een gastvrij land.

Wies Houweling

Atheïsme Anne Fleur

Atheïsme is een mooi lied

Op ons verzoek zong Anne Fleur Kan, artiestennaam One Trick Pony, dit lied tijdens de finale van de spreekwedstrijd ‘Alle kunst is heilig’ in Paradiso op 15 juni 2014. Een lied dat je kunst kunt noemen, van een net aan het conservatorium afgestudeerde jonge vrouw. Een lied dat beelden schetst en waarschijnlijk veel verder gaat dan een preek.

Een lied dat paste bij het thema en een lied dat ook bij Vrijzinnigen Nederland onze vereniging de juiste vragen stelt. Hieronder volgt de tekst voor wie de woorden niet goed kon verstaan op het filmpje op onze website www.vrijzinnigen.nl.

ATHEISM

God sat on the pavement,
just outside my house with his head in his hands,
and his shoulders down
His face wasn’t happy or thoughtful or mad
No his worn-out face looked heartbreakingly sad.

So I invited him in for a cup of tea
but he told me he was good by showing a bottle of whiskey
Then he started crying, and it started raining,
he screamed at me and the thunder did too.

He said “Join me in my atheism, I don’t believe in myself no more.
Join me in my atheism, I don’t believe in myself no more.”

Then he took me by the hand and looked at his watch.
He said “12 hours left, is all you’ve got.
I gave you fucking paradise, you turned into this.
I’m hurt and disappointed, it feels like Judas’ kiss.

As punishment I gave you Hitler and Justin Bieber too
but some of you even liked them, so what am I to do?
Should I turn all the wine into water,
should I trade all cows for the what
should I make everyone remember, what they once forgot?”

He said “Join me in my atheism, I don’t believe in myself no more.
Join me in my atheism, I don’t believe in myself no more.”

“And why do you follow, the book and not your heart?
Why do you murder and give my name to the war?
Maybe you believe, still, but I have lost my faith.
Not only in myself, but in the whole human race.”

“So join me in my atheism, I don’t believe in myself no more.
Join me in my atheism, I don’t believe in myself no more.”

 

Blog Wies Houweling

Pech

Pech boot

Pech bestaat. Hoeveel pech er bestaat in de wereld weten we niet. Hoeveel boten met vluchtelingen niet aankomen of niet worden opgepikt weten we ook niet. Voor mensen die een beter bestaan zoeken is een boot naar Europa een ark van behoud, maar door een malafide mensensmokkelaars  verandert het bootje zo in een Vlot van Medusa waarop de sterkste overwint. Veel boten komen ook helemaal niet aan en vergaan met man en muis, pech.

Mensen reizen veel en steeds meer, niet alleen met een rugzak, maar gewoon via hun computer. Je kunt veel zien en meemaken via webcams, life in de wildparken van Afrika kijken, de vogels op  Bali horen of een straat in New York beleven. Waar is het beter, waar heeft het leven glans? Mensen blijven op zoek, zeker mensen die het niet goed hebben. In onze geschiedenis zijn grote golven van Nederlanders aan te wijzen die emigreerden als de economie in Nederland op een dieptepunt was.

Zo’n beslissing is zelden een impuls, maar altijd een weloverwogen beslissing om risico’s te nemen voor een betere toekomst. Er is veel verschil tussen rijk en arm, kansrijke en kansarme landen. Het is zichtbaar via alle media en mensen stappen dus op de boot naar een kansrijker en beter leven.

Chaos

Kijken mag wel maar aankomen liever niet, want dan wordt het in Europa een chaos. Wij minderen sterk op ontwikkelingshulp  en bouwen een muur om Europa, daar zit iets tegenstrijdigs in. De chaos buiten houden, in deze wereld waarin iedereen alles kan zien en overal naartoe kan reizen.

Zijn wij als Europa, een groot eiland aan het spelen?  Hoe lang houden wij dat vol? Wil je in zo’n wereld leven? Uiteindelijk zitten we niet opgesloten in een donkere ark, en we zien overal een wereld waarin mensen geluk zoeken. Mensen die een beter bestaan zoeken zijn niet per definitie criminelen, wel zijn er heel veel die ongelooflijk pech hebben gehad.

Pech om in het verkeerde land te zijn geboren, pech om op de verkeerde boot te stappen en pech om in het verkeerde land aan te komen of helemaal niet aan te komen.

Werken we mee aan een pech boot of aan een echte ark?

Wies Houweling

Blog Wies Houweling: De Venus  een kopje kleiner maken?

Is vernietiging van kunst niet makkelijker te begrijpen dan kunst zelf? Iedereen is geschokt door de aanslag op het Bardo-museum in Tunesië. We zijn verbaasd, geschokt. Mensen vernietigen, roven en plunderen kunst al eeuwen. Bestaan er in deze tijd mensen die kunst willen vernietigen? Ja, die zijn er altijd al geweest. Een bekend voorbeeld is de Venus van Milo zonder armen maar met een hoofd.

De Venus van Milo staat in het Louvre in Parijs, maar is niet door Franse kunstenaars  gemaakt. Hoe kwamen ze er aan, en waarom zijn die armen eraf? Napoleon roofde ooit een andere Venus, de Medici-Venus, op een van zijn oorlogen in Italië. Rondom dit belangrijke beeld werd in Parijs een archeologisch museum gemaakt. Helaas moesten de Fransen het beeld na de nederlaag van Napoleon teruggeven. Een enorm gezichtsverlies. Gelukkig ‘ vonden’  ze op een Grieks eiland de marmeren stukken van de Venus van Milo, een veel mooier beeld. Het verhaal gaat dat ze vluchtend voor de plaatselijke bevolking het beeld zo hard in de boot gooiden dat ze de armen verloren. Ze durfden niet terug om haar armen te halen.

Het roven en vernietigen van kunst gaat om macht en eer. De bomaanslag ging niet om  de prachtige mozaïeken uit Carthago in het Bardo-museum. Het gaat om publiciteit , angst en macht. Hoe meer publiciteit hoe meer macht.

Kunst is geen neutraal overbodig element in onze samenleving.  De meeste kunstenaars zijn noch rijk noch machtig.  De kracht van kunst draagt een samenleving. De vernietiging van kunst staat voor mij ongeveer gelijk met het moedwillig hard de grond instampen van de eerste sneeuwklokjes.  Elk sneeuwklokje loopt dat risico. Risico voor vernietiging van kunst is er altijd, dat is de wereld waarin wij leven. De angst voor het misbruik is terecht. De vernietiging van Hatra doet pijn. Scheppingspijn.

Het is eigenlijk een wonder dat haar hoofd er nog op opzit.

 

Blog Wies Houweling: Help mijn innerlijk licht is weer bezig

Geen vader/moeder God en geen Steven Hawkings, dat hebben we nu wel gehad, maar waar moet ik heen voor mijn spirituele ontwikkeling? Theïsme en atheïsme voorbij is het een intensieve zoektocht voor alle vrijzinnig mensen die zichzelf spiritueel willen voeden. Het mag weer, het hoort bij het leven, maar waar begin je als je innerlijk licht opspeelt?

Mijn innerlijke licht wil af en toe dat ik haar voed.  Ik stop haar niet diep weg als onzin, maar we gaan niet bidden. Ik ga op zoek  naar een interessant aanbod, maar er is zoveel keus voor een vrijzinnig mens in deze tijd. Help!

Soms kom ik er makkelijk vanaf met een vrije keuze uit de muziek, liederen, gedichten en teksten die ik al ken en die al eerder hielpen. Even in de boekenkast kijken of op mijn telefoon door de muziek scrollen. Een feest van herkenning. Soms is er meer nodig.  Gewoon iets nieuws, vrij kunnen kiezen uit mooie dingen. Dat is pittig, het aanbod van nieuwe dingen is zo groot hoe maak ik een keuze? Ik wil maar een klein hapje, geen nieuwe boekenkast of CD-collectie erbij.

Vrolijk hobbel ik ook achter mensen aan die zeggen, kom maar met mij mee, naar een bijeenkomst, lezing of ontmoeting. Vaak is dat heel interessant, voor even, want onmiddellijk moet je dan van alles. Je moet diep nadenken, lezen, mediteren, goed doen in de wereld en minstens aan hardlopen doen. Ik wil niks moeten, ik heb genoeg te doen.

De keuzes zijn zo verschrikkelijk groot dat ik de neiging heb als mijn innerlijke vrede kriebelt gewoon maar met een handdoek over mijn hoofd te wachten tot het overgaat. Natuurlijk mis ik dan ook veel, maar zo is het leven.

De keuzes zijn zo verschrikkelijk groot dat ik de neiging heb als mijn innerlijke vrede kriebelt gewoon maar met een handdoek over mijn hoofd te wachten tot het overgaat. Natuurlijk mis ik dan ook veel, maar zo is het leven.

Blog Wies Houweling: Vrijzinnig (s)Preken

Preken doet tegenwoordig iedereen. Bij dominees lopen de kerken leeg, maar de Preek van de Leek trekt volle zalen. Het is tijd voor vrijzinnig spreken in plaats van het traditionele preken. Dominees zijn niet de enigen meer, maar wie zijn de sprekers van deze tijd. Wie kunnen zich op boeiende en inspirerende wijze uitspreken over inspiratie, kunst en de maatschappij? Wij zijn op zoek naar pioniers, die iets te vertellen hebben. Een geluid dat een preekstoel/podium verdient in deze samenleving.

In deze consumptie maatschappij luisteren we natuurlijk liever naar verhalen van anderen, maar is het niet eens tijd je eigen verhaal te schrijven?  Nu ik veel minder preek dan vroeger merk ik hoe gemakkelijk dat consumeren is. Na een uur weet je soms al niet meer waar het over ging. Het formuleren van wat je eigen visie is, blijft confronterend uitdagend en boeiender dan luisteren. Uiteindelijk blijven deze zelfgeschreven of uitgesproken woorden je beter bij dan die van anderen.

Wies Houweling