We zijn geen gastvrij land met ruimdenkende mensen. Dat hebben we jaren geroepen, maar dat is niet zo. Gastvrijheid gaat dwars in tegen onze cultuur van ‘een koekje bij de thee’ en ‘liever alleen bezoekjes op afspraak’. Dat is de cultuur waarin wij leven. Als ’s avonds de voordeurbel gaat en ik verwacht niemand, dan schrik ik me rot. Ik ben niet gastvrij, maar geloof wel in gerechtigheid en vrijheid.

Is dat ook niet wat er nu gebeurt met de vele vluchtelingen die aanbellen terwijl we juist dachten na de crisis rustig bij te komen? Hoe naïef om te denken dat het ‘rustig’ kan, terwijl we jarenlang beelden van de oorlog in Syrië en Afghanistan via de diverse media volgen? Het is anders als mensen in nood op de stoep staan.

We zijn bang, al of niet terecht. We worden opgejaagd door angstverhalen in de media, die sommigen serieus nemen en anderen met bedenkingen aanhoren. Ver weg is de vluchteling een eenvoudig probleem, als er iemand aan de voordeur belt is dat bijna een bedreiging.

Er wordt een angstige wereld geschetst met constante bedreiging. Word wakker Nederland, voor vele mensen wereldwijd is dat een dagelijkse realiteit! In deze wereld leven we, en daarin kunnen wij een persoonlijke keuze maken voor angst of voor een wereld met gerechtigheid en vrede. Willen we leven in een wereld waarin iedere vreemde een potentiële terrorist is of ieder mens recht heeft op een eerlijke en open benadering?

Eigenlijk komen we dan uit bij de oude vraag: verwachten we iets goed uit de mens of alleen maar kwaad? Ik ben optimistisch vrijzinnig en ga voor het goede in de mens en zal proberen gastvrij te zijn en desnoods met het zweet op mijn rug de deur te openen.

Omdat dat de wereld is waarin ik leven wil en ik ook zelf zo behandeld wil worden.
Rechtvaardigheid zet ons over onze weerstand heen, toch? Onze rechtvaardigheid en onze keuze om niet in een bange wereld te leven maakt van ons goede gastvrouwen en –heren en van Nederland een gastvrij land.

Wies Houweling

Pech bestaat. Hoeveel pech er bestaat in de wereld weten we niet. Hoeveel boten met vluchtelingen niet aankomen of niet worden opgepikt weten we ook niet. Voor mensen die een beter bestaan zoeken is een boot naar Europa een ark van behoud, maar door een malafide mensensmokkelaars  verandert het bootje zo in een Vlot van Medusa waarop de sterkste overwint. Veel boten komen ook helemaal niet aan en vergaan met man en muis, pech.

Mensen reizen veel en steeds meer, niet alleen met een rugzak, maar gewoon via hun computer. Je kunt veel zien en meemaken via webcams, life in de wildparken van Afrika kijken, de vogels op  Bali horen of een straat in New York beleven. Waar is het beter, waar heeft het leven glans? Mensen blijven op zoek, zeker mensen die het niet goed hebben. In onze geschiedenis zijn grote golven van Nederlanders aan te wijzen die emigreerden als de economie in Nederland op een dieptepunt was.

Zo’n beslissing is zelden een impuls, maar altijd een weloverwogen beslissing om risico’s te nemen voor een betere toekomst. Er is veel verschil tussen rijk en arm, kansrijke en kansarme landen. Het is zichtbaar via alle media en mensen stappen dus op de boot naar een kansrijker en beter leven.

Chaos

Kijken mag wel maar aankomen liever niet, want dan wordt het in Europa een chaos. Wij minderen sterk op ontwikkelingshulp  en bouwen een muur om Europa, daar zit iets tegenstrijdigs in. De chaos buiten houden, in deze wereld waarin iedereen alles kan zien en overal naartoe kan reizen.

Zijn wij als Europa, een groot eiland aan het spelen?  Hoe lang houden wij dat vol? Wil je in zo’n wereld leven? Uiteindelijk zitten we niet opgesloten in een donkere ark, en we zien overal een wereld waarin mensen geluk zoeken. Mensen die een beter bestaan zoeken zijn niet per definitie criminelen, wel zijn er heel veel die ongelooflijk pech hebben gehad.

Pech om in het verkeerde land te zijn geboren, pech om op de verkeerde boot te stappen en pech om in het verkeerde land aan te komen of helemaal niet aan te komen.

Werken we mee aan een pech boot of aan een echte ark?

Wies Houweling

Geen vader/moeder God en geen Steven Hawkings, dat hebben we nu wel gehad, maar waar moet ik heen voor mijn spirituele ontwikkeling? Theïsme en atheïsme voorbij is het een intensieve zoektocht voor alle vrijzinnig mensen die zichzelf spiritueel willen voeden. Het mag weer, het hoort bij het leven, maar waar begin je als je innerlijk licht opspeelt?

Mijn innerlijke licht wil af en toe dat ik haar voed.  Ik stop haar niet diep weg als onzin, maar we gaan niet bidden. Ik ga op zoek  naar een interessant aanbod, maar er is zoveel keus voor een vrijzinnig mens in deze tijd. Help!

Soms kom ik er makkelijk vanaf met een vrije keuze uit de muziek, liederen, gedichten en teksten die ik al ken en die al eerder hielpen. Even in de boekenkast kijken of op mijn telefoon door de muziek scrollen. Een feest van herkenning. Soms is er meer nodig.  Gewoon iets nieuws, vrij kunnen kiezen uit mooie dingen. Dat is pittig, het aanbod van nieuwe dingen is zo groot hoe maak ik een keuze? Ik wil maar een klein hapje, geen nieuwe boekenkast of CD-collectie erbij.

Vrolijk hobbel ik ook achter mensen aan die zeggen, kom maar met mij mee, naar een bijeenkomst, lezing of ontmoeting. Vaak is dat heel interessant, voor even, want onmiddellijk moet je dan van alles. Je moet diep nadenken, lezen, mediteren, goed doen in de wereld en minstens aan hardlopen doen. Ik wil niks moeten, ik heb genoeg te doen.

De keuzes zijn zo verschrikkelijk groot dat ik de neiging heb als mijn innerlijke vrede kriebelt gewoon maar met een handdoek over mijn hoofd te wachten tot het overgaat. Natuurlijk mis ik dan ook veel, maar zo is het leven.

De keuzes zijn zo verschrikkelijk groot dat ik de neiging heb als mijn innerlijke vrede kriebelt gewoon maar met een handdoek over mijn hoofd te wachten tot het overgaat. Natuurlijk mis ik dan ook veel, maar zo is het leven.