Kalender
Verjaardagskalender
Vrijwel dagelijks kijk ik naar de kalender. Het is eigenlijk een verjaardagskalender. Mijn partner zorgt ervoor dat hij om de zoveel jaar wordt ‘ververst’. Dit om te voorkomen dat oom Piet die inmiddels overleden is nog altijd jarig is op 26 maart. De laatste kalender-editie is er een die geïllustreerd is met reproducties van schilderijen van koeien. Een agrarisch onderwerp. Mijn partner is geboren en getogen op een boerderij en zij heeft wat met koeien. Begrijpelijk.
Kalfje
De afgelopen maand toonde de kalender het schilderij van een kalf, eigenlijk alleen de kop ervan. Er is iets melancholieks in de uitdrukking van dit dier. In mijn jonge jaren heb ik vaak door de polder gezworven en dan kom je natuurlijk in contact met het vee. Koeien zijn altijd nieuwsgierig. Als er één kwam kijken wat je uitspookte, kwamen de andere dames ook al gauw kijken. Voor je het wist was je omringd door koeien en hoorde en voelde je hun snuivende ademhaling.
Geboorte
Ooit deed ik eens een bevalling in een oude boerderij waar de stal aan de slaapkamer grensde. Totdat de baby geboren was, was er onrust in de stal. Af en toe loeide een koe en er was herrie van geruk aan kettingen. Toen de baby geboren was, werd het stil in de stal. Moeder en kind waren gezond, de dieren waren gerust.
Melancholie
Nooit zal iemand mij kunnen overtuigen dat dieren geen gevoel hebben. En daarom kan ik mijn ogen nauwelijks van de kalender afhouden. De wat melancholische uitdrukking op de kop van het kalf. Al van moeder gescheiden? Economisch alleen van waarde als het vetgemest wordt?
Afstand houden
In deze tijd schudt de wereld op haar grondvesten. Plotseling moeten we afstand houden van elkaar. Plotseling kan iemand besmet raken en binnen de kortste keren op een i.c. opgenomen worden. Ouderen in risicogroepen vragen zich af wat hun leven nog voor waarde heeft.
Verantwoordelijkheid
Mijn kalf heeft voor mij nu een diepere betekenis gekregen. Wordt het niet tijd om als mensen ons verstand eens te gaan gebruiken met de vraag: waar zijn we eigenlijk mee bezig? Ecosystemen worden omver gegooid. Dieren zijn een industrieel onderwerp geworden. Goed. Ik ben geen vegetariër. Maar om een dier in een kist op te sluiten en vet te mesten en daarna te consumeren gaat mij te ver. Als ik een koe de wei in zie huppelen, denk ik dat ze plezier heeft in haar koeienbestaan. Als ik haar melk drink betekent dat enige zingeving aan haar en mijn bestaan. Maar het maakt me ook verantwoordelijk voor haar.
Wouter B. Blokhuis
Meer blogs ….